Saturday 21 May 2022

Οι εκλογές και η απλή (ανα)λογική

Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι πέρα από τα μικροσυμφέροντά του, τα οποία όμως συνθλίβονται από τις σαρωτικές αλλαγές που εφαρμόζονται είτε ως λύσεις ανάγκης είτε σαν κρίσεις, ο κάθε πολιτικός εκφράζει και προσπαθεί να εφαρμόσει αλλαγές είτε επειδή θεωρεί ότι είναι ταιριαστές σύμφωνα με την κοσμοθεωρία του, είτε επειδή έχει συμφέρον. Αφήνοντας κατά μέρος την δεύτερη περίπτωση, που υποδηλώνει δόλο και προμελέτη και που ο κάθε εχέφρων άνθρωπος μπορεί μόνος του να κρίνει εάν ισχύει, ο ψηφοφόρος πρέπει να αναρωτηθεί εάν η κοσμοθεωρία του κάθε πολιτικού αφενός είναι εφαρμόσιμη, εάν ταιριάζει με την δική του κοσμοθεωρία και το σημαντικότερο εάν είναι προς το συμφέρον του. Τόσο το προσωπικό όσο και για το σύνολο της πατρίδας. 

Οι πολίτες δυστυχώς ψηφίζουν άγνωστους ανθρώπους, με ακόμη πιό άγνωστη κοσμοθεωρία και δυστυχώς με έναν οπαδικό τρόπο, όπως έλεγε και ο Πανούσης, “σώβρακα και φανέλες”. Πάντα απορούσα γιατί το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει να υπάρχει, είτε με άλλο όνομα είτε στελεχώνοντας άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, ζερβόδεξα. Κανονικά έπρεπε οι ψηφοφόροι του να καταλάβουν την κοροϊδία και να κλείσουν το μαγαζάκι αυτό. Και βεβαίως το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα κόμματα εξουσίας, που ξεπουλάνε την Ελλάδα σα να ήταν το χωράφι του παππού τους. 

 Θα μου πει κάποιος και τι να ψηφίσω; Δεν ξέρω, ειλικρινά. Τα τελευταία 30 χρόνια που ψηφίζω, αφαιρώ τα ψηφοδέλτια των κομμάτων εξουσίας, αφαιρώ τους επικίνδυνους ακροδεξιούς και ακροαριστερούς τύπους, τους ξεκάθαρα ανόητους ή τυχοδιώκτες, αυτούς που στο παρελθόν έχουν κάνει κακό στον τόπο και εάν δεν έχει μείνει κάποιος που ξέρω, διαλέγω ένα από αυτά που έχει μείνει. Ποτέ δεν βγήκε αυτό που ψήφισα.

Όμως στις επερχόμενες εκλογές, με την απλή αναλογική, δίνεται μία ευκαιρία στον κόσμο να στείλει στα σπίτια τους, τις ύαινες που μαστίζουν την χώρα μας τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια. Δεν ξέρω εάν θα τους ταρακουνήσει αυτό, ώστε να αλλάξουν πλεύση σε περίπτωση που βγούν τελικά, αλλά δεν το πιστεύω. Πιά, δολοφονούν απροκάλυπτα την Ελλάδα και τους πολίτες της, οπότε εάν ξαναβγούν δεν έχουν λόγο να χαριστούν σε κανέναν. Ίσως τα ξενόφερτα επιτελεία τους να το έχουν υπολογίσει και να καταφέρουν ένα συγκλονιστικό πλήγμα στην Ελλάδα ακριβώς πριν τις εκλογές, για να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι δεν πρέπει να πειραματιστούν με άπειρους πολιτικούς, δηλαδή για μία ακόμη φορά να διαλέξουν ανάμεσα στους χειρότερους σαν λύση ανάγκης. Και ελπίζω να μην ξεπουλήσουν τα πάντα για να ξεπληρώσουν αυτή την χάρη οι εισαγώμενοι πολιτικοί καριέρας που λυμαίνονται τον τόπο μας.
Και η επόμενη μέρα; Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να μαντέψω. Ακόμη και να βγούν άλλοι, μπορεί η ίδια η εξουσία να προκαλεί την διαφθορά. Μπορεί από την θέση εξουσίας να δουν τα πράγματα όπως και οι προηγούμενοι και να μην έχουν το θάρρος να το δηλώσουν και να παραιτηθούν. Μπορεί οι πράξεις των νέων πολιτικών να είναι χειρότερες, ή να εμφανιστούν σαν τέτοιες. Μπορεί να έχουμε δολοφονία χαρακτήρων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σαμποτάζ πραγματικά ή κατασκευασμένα, ώστε να αμαυρώσουν κάθε προσπάθεια για πραγματική αλλαγή. Μπορεί τελικά ο ίδιος ο λαός να μην δείξει πιά καθόλου υπομονή και να μην δώσει τον απαιτούμενο χρόνο για τις αλλαγές. Μπορεί οι ολιγάρχες να έχουν ναρκοθετήσει τον δημόσιο πολιτικό βίο και να μην είναι εφικτές οι αλλαγές χωρίς βαρύτατο τίμημα. Ειλικρινά δεν ξέρω.

 

Πρέπει όμως να γίνει η προσπάθεια; Σίγουρα. Γιατί κανείς δεν μπορεί να σου πάρει την πατρίδα. 

Μπορούν όμως να σε κάνουν να νομίζεις ότι η καλύτερη λύση είναι να την παραδόσεις μόνος σου.

Saturday 14 May 2022

Η τακτική της καθυστέρησης, της αναβολής και της ακύρωσης

Δεν μπορείς να απαιτείς να ακούγεσαι. Ή μάλλον μπορείς να απαιτείς, αλλά δεν σημαίνει ότι θα ακούγεσαι. Ή μάλλον μπορείς να ακούγεσαι, αλλά κανείς δεν θα σε ακούει. Ή μάλλον, μπορεί να σε ακούν πολλοί ή ακόμη και όλοι, αλλά δεν θα σου δίνουν σημασία. Ή θα σου δίνουν σημασία, αυτή που δίνουν σε έναν τρελό. Μπορεί για να σπάσουν την αφόρητη βαρεμάρα τους, ή από φόβο. Το μήνυμα δεν έχει πιά καμία σημασία. Ο τρόπος που μεταδίδεις το μήνυμα είναι το ίδιο το μήνυμα, όταν θέλεις να ακουστείς. Αυτά εάν είσαι ιδιώτης. Γιατί από την άλλη πλευρά, όλα είναι διαφήμιση και χάνουν την αξία τους όταν το διαφημιστικό μήνυμα τελειώσει. Για αυτό τα μέσα μιλούσαν για τον κορωνοιό για 2 χρόνια συνεχώς. Απουσίαζαν οι άλλες ειδήσεις; Πιθανόν. Εξάλλου από την αρχή της τηλεόρασης, τα νέα δεν ήταν παρά μία ακόμη ευκαιρία για να πουλήσεις διαφημιστικό χρόνο, μία ευκαιρία για έσοδα, ένα προιόν παρά μία υπηρεσία. Οπότε όταν ήρθε ο κορονοιός και πριν ή μετά από αυτόν ένας πόλεμος, η ειδησιογραφία έριχνε εκεί το βάρος. Και τι έλεγαν; Τα ίδια και τα ίδια. Άρα δεν ήταν ειδήσεις, ήταν διαφήμιση, για ένα προιόν. Και το προιόν είναι η ιδέα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, δεν υπάρχει διαφυγή παρά μόνο σε αυτό που έχει ήδη δρομολογηθεί. Και όσο ο κόσμος αφήνει τον χρόνο να περάσει, τελικά καταντά αληθινό, όχι γιατί είναι η μοναδική ή έστω η καλύτερη λύση, αλλά επειδή είναι πολύ αργά πιά για να εφαρμόσεις οποιαδήποτε άλλη.