Δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι στην Ελλάδα. Μόνο ιδιωτικοί, αλλά ταυτοχρόνως κρατικοδίαιτοι, ντελάληδες των κυβερνήσεων και διαφημιστές των μεγαλοεπιχειρήσεων. Αυτό είναι πιά η δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Βοηθοί δολοφονικών κυβερνήσεων και των επιχειρήσεων που μαδούν την χώρα, στέλνοντας τους πολίτες στο πτωχοκομείο, καταστρέφοντας τα πάντα για το δικό τους κέρδος.
Γιατί ποιός δημοσιογράφος τόλμησε να αμφισβητήσει τα λεγόμενα των κυβερνήσεων τα τελευταία 40-50 χρόνια, πριν η βρώμα και η δυσωδία τελικά πλημμυρίσει τον κόσμο; Τότε και μόνο τότε, δήθεν σπεύδουν να βγάλουν στην φόρα τα άπλυτα, όχι για να πληροφορήσουν, αλλά για να μην στιγματιστούν σαν λακέδες του συστήματος, μέρος της κλίκας. Και βέβαια όταν είναι ήδη πολύ αργά και η ζημιά έχει γίνει και είναι μη αναστρέψιμη.
Μαχητική δημοσιογραφία; Ερευνητική δημοσιογραφία; Άμεμπτη και αμερόληπτη; Δεν υπάρχει τέτοιο είδος στην Ελλάδα. Οι δημοσιογράφοι που προβάλονται από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, είναι άνθρωποι που πιθανόν έχουν ευθυγραμμιστεί με τις ιδεολογικές κατευθύνσεις των αφεντικών τους, είτε έχουν επιλεχθεί ακριβώς για αυτές. Καθόλου τυχαία, οι ιδιοκτήτες των μέσων μαζικής ενημέρωσης, είναι συνήθως διαπλεκόμενοι κρατικοδίαιτοι μεγαλοεργολάβοι, που στηρίζουν ή χτυπούν τις κυβερνήσεις με σκοπό να αποσπάσουν έργα και χρήματα. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος πρέπει να κοσκινίζει συνεχώς την ενημέρωσή του, ώστε να βλέπει τι αποτελεί είδηση και τι είναι προπαγάνδα ή έμμεση πολιτική διαφήμιση, ή εκβιασμός.
Ο χρόνος και τα χρήματα που απαιτεί η σοβαρή και αμερόληπτη δημοσιογραφία είναι τόσα πολλά που ελάχιστοι μπορούν να κάνουν ερευνητική δημοσιογραφία, εάν δεν έχουν υποστήριξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να μην έχουμε καθόλου δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Ούτε καν την απλή παράθεση των γεγονότων δεν μπορούμε πιά να περιμένουμε. Όλα είναι πολιτικά και όπως και η πολιτική, βρώμικα, ψεύτικα και διεστραμένα. Η διαρκής ενασχόληση με θέματα που ερεθίζουν τα κατώτερα ένστιχτα του κόσμου, φόνοι, βιασμοί, αρρώστιες, ή φουσκώνοντας γεγονότα που τρομάζουν τον κόσμο, επικείμενες φυσικές καταστροφές, λανθασμένες προγνώσεις καιρού, κοκ. η μεθοδολογία της ανακοίνωσης των μελλοντικών δεινών και η εν μέρη αναίρεσή τους, δελτία ειδήσεων κάθε μισή ώρα ή που διαρκούν 1 ώρα, είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι πρέπει να εφευρίσκουν ειδήσεις για να καλύπτουν τον χρόνο αυτό και τελικά καταλήγουν να γίνονται φερέφωνα των συμφερόντων και των κυβερνήσεων;
Γιατί πως είναι δυνατόν η πώληση της ΔΕΗ, της ΛΑΡΚΟ, του ΟΣΕ, του ΟΤΕ, του ΟΠΑΠ, των αεροδρομίων και λιμανιών και όλων όσων έχουν πωληθεί έως σήμερα, να πέρασαν από τα εγχώρια μέσα χωρίς να υπάρχει έστω και μια φωνή που να ερευνήσει τι συνεπάγονται αυτές οι πωλήσεις; Πως είναι δυνατόν να μην συνέδεσαν ποτέ την πώληση της ΔΕΗ με την αυξηση των τιμολογίων του ρεύματος, που έδωσε στις διαφημιζόμενες ιδιωτικές εταιρείες ρεύματος τις παχυλές κρατικές επιδοτήσεις που ξεπερνούσαν τις 6 φορές το ποσό για το οποίο πωλήθηκε η ΔΕΗ! Και αυτό τουλάχιστον 6 μήνες πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία, που πολλοί χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία.
Πως κανείς δεν μίλησε να πει ότι το νέο εργοστάσιο στην Πτολεμαίδα που επισκέφθηκε τον Φεβρουάριο του 2023 ο πρωθυπουργός, κόστισε ΜΟΝΟ ΤΟΥ, περισσότερο από ότι πούλησαν το σύνολο της ΔΕΗ!!! Και πήγε να το επισκευθεί τώρα, που η ΔΕΗ έχει γίνει ιδιωτική εταιρεία και τόλμησαν μάλιστα να το παρουσιάσουν σαν επιτυχία, επειδή δήθεν η ΔΕΗ ήταν έτοιμη να χρεοκοπήσει την χώρα! Και τολμούν να τα λένε όλα αυτά!
Προσοχή λοιπόν στους δημοσιογράφους - διαφημιστές συμφερόντων. Ρωτούν λάθος ερωτήσεις αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο, δεν πιέζουν για απαντήσεις που ξεσκεπάζουν την διαπλοκή και τα σκάνδαλα, δέχονται διαφημίζεις από τις εταιρείες που κανονικά έπρεπε να ερευνούν.
Υπάρχουν ακόμη φωνές που δεν ακούγονται, από μέσα δημόσια που όμως χάνονται μέσα στον πληθωρισμό της πληροφορίας. Ας αφιερώσουμε χρόνο για να πληροφορηθούμε από αυτούς.
Και ας μην δίνουμε στους δημοσιογράφους που έχουν καταντήσει διαφημιστές συμφερόντων ούτε ένα ξεροκόμματο των στατιστικών που τους εξασφαλίζει διαφημίσεις.
