Τα ψευτοδιλλήματα των εκλογών 2023 και η επόμενη μέρα.

 

 

Πριν αρκετά χρόνια, κατά την διάρκεια της θητείας μου στο στρατό, θυμάμαι που συζητούσα με έναν φίλο σχετικά με την ανυπαρξία κάποιου κόμματος ή γενικότερα πολιτικού σχηματισμού, που να εκφράζει τις δικές μου ανησυχίες και τα πιστεύω μου, έστω κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Θεωρούσα ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ που κυβερνούσε τότε, όσο και η ΝΔ που ήταν το άλλο μεγάλο κόμμα που κυβέρνησε ακριβώς πριν, δεν είχαν καμία απολύτως διαφορά στην πολιτική τους. Η εναλλαγή τους στην εξουσία δεν είχε κανένα θετικό αντίκτυπο για τον μέσο πολίτη. Λειτουργούσαν όμως θαυμάσια για τους λεγόμενους "δικούς τους ανθρώπους" είτε αυτά ήταν τα γαλάζια παιδιά, είτε ήταν πρασινοφρουροί. Και φυσικά,  λειτουργούσαν ακόμη πιό καλά για τους χρηματοδότες των δύο κομμάτων.  

 

Μέχρι τις μέρες μας δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε. Η μόνη διαφορά από τότε είναι ότι την θέση του ΠΑΣΟΚ την έχει πάρει  στις μέρες μας ο ΣΥΡΙΖΑ, άν και το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ανακαταλάβει την θέση του ως το δεύτερο κόμμα. Φυσιολογικά το ΠΑΣΟΚ δεν θα έπρεπε να υπάρχει πιά σαν κόμμα, ειδικά  μετά από την σωρεία  λάνθασμένων επιλογών, (δεν τολμώ να σκεφτώ ότι αυτά έγιναν επίτηδες, αν και πολλά στοιχεία οδηγούν σε τέτοια συμπεράμσατα)  και της σπατάλης, όσο και των πολιτικών που έκλεισαν τις μεγάλες παραγωγικές επιχειρήσεις και δεν επέτρεψαν σε άλλες να ανοίξουν, να παραμείνουν  ή να έλθουν στην Ελλάδα,τόσο στην δεκαετία του 80, όσο και επί Σημίτη και φυσικά με τον έτερο Παπανδρέου ΓΑΠ, ο οποίος μας έριξε στο πρώτο μνημόνιο.

 

 

Στο μεταξύ όμως, η Ελλάδα, πιθανότατα λόγω αυτών των λανθασμένων επιλογών και των κακών χειρισμών,  έγινε για μία ακόμη φορά αποικία χρέους, και έγινε ολοφάνερο ότι τα λεγόμενα κόμματα  εξουσίας, λειτουργούσαν και ακόμη λειτουργούν ως  φερέφωνα  ξένων κέντρων αποφάσεων  και κυβερνήσεων, αφού οι επιλογές τους δεν είναι προς των συμφέρον των Ελλήνων και πιά δεν έχουν ουσιαστικά κανέναν δικαίωμα αποφάσεων.  Η Ελλάδα είναι από καιρό εκβιαζόμενη με οικονομικό στραγγαλισμό, πολύ πριν το 2009-2010.  Πιθανότατα από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Αυτό όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για τους κυβερνώντες, από τότε έως σήμερα.

 

Από ότι φαίνεται από τις τελευταίες πινελιές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αυτοί  που μας εκβιάζουν δεν ενδιαφέρονται πιά για της πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά βλέποντας ότι τόσο ο λαός όσο και οι πολιτικοί δεν προβάλουν κάποια ουσιαστική αντίσταση, τόσο στην καθημερινότητα τους όσο και στις εθνικές εκλογές, θέλουν να μας πάρουν τα πάντα. Όχι μόνο τις δημόσιες επιχειρήσεις, όχι μόνο τα σπίτια, όχι μόνο τις παραγωγικές δουλειές, όχι μόνο την αξιοπρέπεια, αλλά και την ίδια μας την ζωή. Η πλήρης αδιαφορία για το μέλλον των ανθρώπων φαίνεται τόσο από την απαξίωση της παιδείας και της υγείας, όσο και από τους εργατικούς και φορολογικούς νόμους που ψηφίζονται. Εκτός του ότι η συνεχής αλλαγή του νομοθετικού και φορολογικού πλαισίου  επιφέρει μεγάλη αστάθεια στις μικρές επιχειρήσεις και στον πολίτη που δεν μπορεί να προγραμματίσει τίποτε μακροπρόθεσμα, είναι και από μόνες τους επιζήμιες, αφού όσο λογικοί και σύγχρονοι και να φαίνονται οι νόμοι αυτοί, απευθύνονται και πλήττουν κυρίως έναν πληθυσμό που ζει μέσα στην ανέχεια και την φτώχεια και όχι τους εύρωστους οικονομικά πολίτες, οι οποίοι ούτως ή άλλως δρούν υπεράνω του νόμου. Ένας νόμος δεν είναι καλός από μόνος του. Πρέπει να ταιριάζει και στις περιστάσεις. 

 

 

Υπάρχουν πολλοί νόμοι στην Ελλάδα που εάν τους θέσεις εκτός του παρόντος Ελληνικού πλαισίου, πιθανότατα θα φαίνονται όχι μόνο δίκαιοι και λογικοί, αλλά και απαραίτητοι. Στην πραγματικότητα η εφαρμογή ενός πλέγματος τέτοιων νόμων φέρνει περισσότερη φτώχια και αδικία από ποτέ. Χώρια ότι πολλές φορές υπάρχει σύγχιση μεταξύ του νόμιμου, του λογικού  και του δίκαιου. Ειδικά όταν τα κόμματα εξουσίας, τα οποία μοιάζουν εκπληκτικά μεταξύ τους, ασχέτως δεξιού ή αριστερού προσανατολισμού, εκλέγουν  δικαστικούς, με παρόμοια με την δική τους οπτική του κόσμου. Η στρέβλωση του νόμου που παρατηρείται υπάρχει για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Οι δικαστές δεν πρέπει να εκλέγονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, ώστε όντως να έχουν την άνεση να ελέγχουν τους νόμους που ψηφίζονται και συνεπώς να υπάρχει η διάκριση των εξουσιών. Ο δε Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να εκλέγεται από τον λαό, ώστε να έχει λαϊκή εντολή και στήριξη και αποκτώντας ξανά το μεγαλύτερο μέρος των εξουσιών που του αφαιρέθηκε,  να μπορεί τόσο να ελέγχει το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης, όσο και να μην ενδίδει σε πιέσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση, που φέρουν την μορφή των, πολλές φορές, επαίσχυντων Προεδρικών Διαταγμάτων. Αυτή την στιγμή, ο Πρόεδρος είναι ένα διακοσμητικό πρόσωπο, που ξεπληρώνει την χάρη για τον τίτλο τιμής και τον παχυλό μισθό του με το να υπογράφει προεδρικά διατάγματα για ζητήματα που η κυβέρνηση θέλει να περάσει γρήγορα. 

Όμως εάν το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε μερικώς για την μακρόχρονη καταστροφική διακυβέρνηση ,  με την απώλεια μεγάλης μερίδας της εκλογικής του βάσης, η ΝΔ δυστυχώς δεν δείχνει να έχει χάσει σε συσπείρωση αρκετούς ψηφοφόρους. Είναι δυστυχώς ακόμη ένας από τους πλέον επικίνδυνος μνηστήρες της εξουσίας και κίνδυνος για την δημοκρατία και την ζωή των Ελλήνων πολιτών. 

Η ΝΔ, είναι μακράν ο μεγαλύτερος καταστροφέας της Ελλάδας. Και αυτό επειδή τα ανώτατα στελέχη της, είναι διαποτισμένα από ένα πνεύμα νεοφιλελευθερισμού, που ουσιαστκά σημαίνει να πουλήσουν σε ιδιώτες όλη την κρατική περιουσία. Βεβαίως το μοντέλο αυτό έχει δοκιμαστεί και αποτύχει και μάλιστα θεωρείται  ήδη παρωχημένο για τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά οι ίδιοι το εστερνίζονται σε απίστευτο βαθμό. Δείχνουν να πιστεύουν  ότι η αποτυχία να φέρει τα θετικά αποτελέσματα που οι ίδιοι προπαγανδίζουν, δεν οφείλεται στο ότι κάνουν λάθος με τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά στο ότι δεν έχουν πουλήσει ήδη τα πάντα, ότι δεν πουλήθηκαν αρκετά γρήγορα ή ότι η κοινωνία τους φέρνει μεγάλη αντίσταση και λόγω αυτής της αντίστασης δεν λειτουργούν.  Σα να μην κατανοούν ότι οι δήθεν επενδύσεις που προέρχονται από τις ιδιωτικοποιήσεις των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων, δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, δηλαδή την πλειοψηφία των πολιτών της Ελλάδας. Π.χ. η πώληση των λιμανιών και των αεροδρομίων, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ,  η μελετημένη χρεωκοπεία της  Ολυμπιακής Αεροπορίας και η πλήρης απελευθέρωση - πώληση των ναυτιλιακών γραμμών, έχει ως αποτέλεσμα να  αποφέρει ελάχιστα έσοδα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσαν να επιστρέφονται στο κράτος, εάν οι επιχειρήσεις αυτές ήταν ακόμη κρατικές. Δυστυχώς αυτοί που τα εξαγόρασαν ακρίβυναν σε τέτοιο βαθμό τις χρεώσεις τους, που κάνουν την Ελλάδα λιγότερο ανταγωνιστική για τον ξένο τουρίστα και σαφώς εντελώς αφιλόξενη για τον ντόπιο, που δεν μπορεί πιά να αντέξει το κόστος ζωής, της  μετακίνησης, πόσο μάλλον να κάνει διακοπές στον τόπο του! 

Οι πολιτικοί της ΝΔ, που διατείνονται ότι έχουν ανώτερες σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και δείχνουν να τα γνωρίζουν όλα, αρνήθηκαν να διαχειριστούν τις δημόσιες επιχειρήσεις ώστε να προσφέρουν υπηρεσίες προσιτές στον Έλληνα πολίτη. Απλά τις ξεπούλησαν σε ιδιώτες, ξεχνώντας όλα τα παραδείγματα ανά την υφήλιο που αποδεικνύουν το αντίθετο, ότι δηλαδή τέτοιες υπηρεσίες γίνονται πιό ακριβές και χειρότερες. Το δυστύχημα στα Τέμπη ήρθε να το θυμίσει σε αρκετό κόσμο, αλλά δυστυχώς η τυφλότητα που υπάρχει ανάμεσα στους πιστούς των κομμάτων για τα άσχημα του κόμματός τους, ισχύει σε πολλαπλάσιο βαθμό για τους πιστούς της ΝΔ. Και επειδή τα Τέμπη ήταν απλώς το πιό πρόσφατο και τραγικό δεν πρέπει να ξεχνάμε πιο πρίν την πώληση της κερδοφόρας ΔΕΗ που ξεπουλήθηκε για λιγότερο από 2 δις, και ένα χρόνο μετά τα είχε πάρει πίσω από τις "επιδοτήσεις" ρεύματος, τα νομοθετήματα που αχρήστευαν την υγεία και την παιδεία μας, την πώληση του κερδοφόρου ΟΤΕ, του επίσης κερδοφόρου ΟΠΑΠ, την προσπάθεια πώλησης του νερού και το ανερυθρίαστο ψεύδος του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι δεν προσπάθησε ποτέ να το κάνει και ένα σωρό άλλα που θα χρειαζόμαστε σελίδες ολόκληρες για να καταγράψουμε και να αναλύσουμε.

 

 

Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγε καθόλου πίσω σε όλα αυτά. Το 2015 που βγήκε, και ενώ είχε την στήριξη του λαού, ακόμη και όταν έκλεισε τις τράπεζες για να τον τρομάξει, πριν το δημοψήφισμα,  κατάφερε καίρια χτυπήματα στα εισοδήματα και στις συντάξεις, ψήφισε τρίτο μνημόνιο, έσωσε τις τράπεζες με χρήματα των Ελλήνων για να τις χαρίσει τον Οκτώβριο του 2015 σε ιδιώτες, χάρισε, χωρίς να έχει το δικαίωμα ή την υποχρέωση,   το όνομα Μακεδονία, ανοίγοντας με παράλογο τρόπο  μια μόνιμη πληγή στα Βαλκάνια, έβαλε στο υπερταμείο όλες τις επιχειρήσεις που φυσικά πουλήθηκαν αργότερα τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από το διάδοχό του κόμμα, στην εξουσία, την ΝΔ και ο καθένας ισχυριζόταν ότι έφταιγε ο άλλος για την πώληση. Ε, λοιπόν φταίνε και οι δύο και ήταν απλώς συμπαιγνία. Πάντως όπως και να το δούμε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε κανένα απολύτως καλό για τον τόπο και τον Έλληνα πολίτη. Απλώς αυτοί που είχαν μια ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει από ένα αριστερό κόμμα, κατάλαβαν ότι μια κυβέρνηση με στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και εκατομμυριούχους με μετοχές στην BlackRock δεν μπορεί να θεωρείται ότι είναι αριστερό κόμμα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να φέρει καμία αλλαγή, παρά θα κάνει ακριβώς αυτά που έκανε και η ΝΔ, πριν και μετά από αυτούς. 

 

 

 

Δεν θα γράψω εκτενώς για τα υπόλοιπα κόμματα  που ήταν μέχρι πρότινος στην Βουλή. Δεν χρειάζεται να γράψω πολλά για το σχεδόν γραφικό ΚΚΕ, που η ξύλινη γλώσσα του και η ιδεολογική του γραμμή είναι ικανή να τρομάξει οποιονδήποτε εχέφρωνα άνθρωπο θα τολμήσει να σκεφτεί τον τρόπο εφαρμογής αυτών των ιδεών. Δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με τον τηλεπωλητή Βελόπουλο, που απλώς άλλαξε τα είδη και τα πουλάει μέσα από την Βουλή. Δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με τον Βαρουφάκη, ο οποίος έχασε πολλούς πόντους με το να μην παραιτηθεί αμέσως μετά τις ανεπιτυχείς συνομιλίες με τον Σόιμπλε τον Φεβρουάριου του 2015 και δυστυχώς δεν πρόκειται να τους ξανακερδίσει.  

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ανθρώπου είναι η φαντασία του. Του επιτρέπει να ταξιδεύει μέσα στον χρόνο, να δημιουργεί νοητά, να εξερευνά λύσεις, να εφευρήσκει, να αναλύει και να δημιουργεί. Το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι επίσης η φαντασία, που τον κάνει να νομίζει ότι είναι παντοδύναμος, ότι ό,τι σκέφτεται μπορεί να γίνει πραγματικότητα, που θα την επιβάλει σε όλους τους υπόλοιπους γύρω του, και που οδηγεί στην ύβρι και στον αφανισμό του. Ας φανταστούμε λοιπόν έναν κόσμο χωρίς τους συγκεκριμένους ανθρώπους που τόσα χρόνια μας βασανίζουν με τις πράξεις τους.  

 

Οι εκλογές που έρχονται είναι με απλή αναλογική. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στον κόσμο να ψηφίσει μικρά κόμματα που εάν πάρουν αρκετές έδρες, θα μπορούν να ασκήσουν πίεση  στα μεγάλα κόμματα που λόγω μεγέθους θα έχουν τον πρώτο λόγο για σχηματισμό κυβέρνησης. Θα φανερώσει επίσης ότι ο κόσμος δεν δέχεται τα ψευτοδιλλήματα και το μη χείρον βέλτιστο, αφού αυτό μας οδήγησε εδώ που είμαστε. Ας στείλουμε όλους αυτούς τους ανεπρόκοπους, ανεπάγγελτους, απατεώνες, ψεύτες και καταχραστές του δημόσιου πλούτου και της εμπιστοσύνης του κόσμου, στο σπίτι τους. Έστω μέχρι τις επόμενες εκλογές, ώστε να τους γίνει ξεκάθαρο ότι κάθε  λανθασμένη δράση τους, θα φέρνει αντίδραση.

 

 

Πριν τις εκλογές 2023. Τι συμβαίνει με την ψήφο σου, τι πρέπει να θυμάσαι.

Όταν ψηφίζεις κάποιον άνθρωπο, σε ένα ψηφοδέλτιο, ταυτοχρόνως ψηφίζεις και τον πολιτικό σχηματισμό ο οποίος ουσιαστικά φιλοξενεί τον άνθρωπο αυτό.

Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εάν γνωρίζεις τον άνθρωπο αυτό προσωπικά, ξέρεις τις ιδέες του και συμφωνείς με τις απόψεις του, δεν μπορείς να γνωρίζεις τις προσωπικές του κόκκινες γραμμές που έχει ήδη υπερβεί ώστε να ενταχθεί στον συγκεκριμένο σχηματισμό.

Ιδανικά, ο κάθε πολιτικός σχηματισμός, αποτελείται από άτομα με παρόμοια ιδεολογία και οπτική του κόσμου, που όμως εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι απολύτως ίδια. Και πολλές φορές η λεπτομέρεια είναι που κάνει την διαφορά.

Η χειρότερη κόκκινη γραμμή που συνήθως αναγκάζεται κάποιος να υπερβεί ώστε να ενταχθεί σε ένα πολιτικό κόμμα, ονομάζεται αλλιώς πολιτική υπακοή. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε πολιτικός που επιθυμεί να είναι υποψήφιος με ένα κόμμα, αποκόπτει από την αρχή ένα μέρος των προσωπικών του απόψεων και ελευθεριών έκφρασης, προς χάριν μιας κοινής γραμμής. Αυτό πιθανόν να μην ήταν από μόνο του κακό, αφού σε δημοκρατικά πολιτεύματα η κοινή πλεύση είναι αποτέλεσμα διαλόγου και αμοιβαίων συμβιβασμών. Δυστυχώς από ότι έχει φανεί όμως, την πλεύση του κόμματος την ορίζουν σχεδόν κατά αποκλειστικότητα παλαιότερα υψηλόβαθμα μέλη, τα οποία επικαλούνται αμέσως και χωρίς εξαίρεση, την κομματική πειθαχεία για όλα τα ζητήματα που πιθανόν προκύπτουν, εάν και όταν συζητούν με τα μέλη τους, για κάποιο θέμα- νόμο προς ψήφιση.

Στις περιπτώσεις που ο βουλευτής δεν συμφωνεί και η ψήφος του είναι καθοριστική για την ψήφιση ενός νόμου, η μόνη λύση για τον δημοκρατικά εκλεγμένο πολιτικό, είναι η παραίτηση, είτε από την βουλευτική του έδρα και από το κόμμα, είτε μόνο από το κόμμα, διατηρώντας την βουλευτική του ιδιότητα, εφόσον του επιτραπεί. Στην πρώτη περίπτωση ο αντικαταστάτης από το κόμμα, που θα πάρει την θέση του, θα έχει δώσει ήδη επαρκείς εγγυήσεις ότι δεν θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο, ενώ στην δεύτερη περίπτωση, η κυβέρνηση κινδυνεύει να πέσει.

Εφόσον δεν έχουμε άμεση δημοκρατία και τα κόμματα τις τελευταίες δεκαετίες αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα χωρίς να δίνουν λογαριασμό στον λαό, πιστεύοντας ότι η εκλογή τους νομιμοποιεί όλες τους τις αποφάσεις, η έλλειψη διαλόγου εντός των βουλευτών και ο μηχανισμός αποβολής τους εάν εκφράσουν την πραγματική τους άποψη, αποτελεί μία από τις πλέον προβληματικές πτυχές του πολιτικού συστήματος. Ο πολιτικός πρέπει πρωτίστως να εκφράζει το συμφέρον των κατά τόπους κοινωνιών από τις οποίες προέρχεται και συνεπαγωγικά και του συνόλου της χώρας. 

 

 

 

Σκέψεις πριν τις εκλογές 2023 - Η κοινωνία μας στην Ελλάδα

Εάν τα τελευταία χρόνια αισθάνεσαι ότι είσαι μόνος σου σε μία βάρκα, που πλέει ακυβέρνητη σε ένα ταραγμένο πέλαγος, με τους ανέμους να αλλάζουν διαρκώς κατεύθυνση και τα κύματα να απειλούν να σε στείλουν στον βυθό, είσαι όντως μόνος σου, αλλά δεν είσαι  ο μόνος.

 Όταν δημιουργήθηκε το κράτος που ονομάζουμε Ελλάδα, οι κοινωνικές σχέσεις ακολουθούσαν άλλες οδούς και μοτίβα, που επηρεάζονται ελάχιστα από την κεντρική κυβέρνηση των Αθηνών. Οι άνθρωποι ήταν σκληραγωγημένοι με τα στοιχεία της φύσης, κάθε κοινότητα σχετικά απομονωμένη και για αυτό επιδίωκε την αυτάρκειά της και δεν περίμενε κάποια ιδιαίτερη βοήθεια ή φροντίδα από την κυβέρνηση. Τα πράγματα δεν ήταν καθόλου ειδυλλιακά. Η περίθαλψη ήταν ανύπαρκτη για τους φτωχούς ανθρώπους, ειδικά εάν έμεναν στην επαρχία, το ίδιο σε ένα βαθμό ίσχυε και για την παιδεία. Η επικοινωνία ήταν δύσκολη και δαπανηρή και  πολλές κοινωνικές συμβάσεις που σήμερα θεωρούμε παρωχημένες και εξωφρενικές, όπως τα συνοικέσια, τα προικιά, κοκ, ήταν πιθανότατα οι μόνες λύσεις για να επιβιώσει, με καλές πιθανότητες, ένα κοινωνικό σύνολο. Οι προσωπικές επιλογές και επιθυμίες, ιδιαιτέρως των φτωχότερων ανθρώπων, συνθλίβονταν από την πλέον επείγουσα ανάγκη για επιβίωση και διαιώνιση του είδους.  

Αυτό άρχισε να αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς σε όλο τον κόσμο  μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου και με καθυστέρηση στην Ελλάδα τόσο λόγω του εμφυλίου, όσο και λόγω της γεωγραφικής θέσης αλλά και της αντίληψης που είχαν για την Ελλάδα οι μεγάλες δυνάμεις. 

 Στο ίδιο διάστημα, σε  αντίθεση με άλλα κράτη του δυτικού κόσμου, η Ελλάδα δεν εξελίχθηκε με τους ίδιους γοργούς ρυθμούς. Πιθανόν λόγω της διαμάχης για τις σφαίρες επιρροής, που οδήγησαν στον εμφύλιο αμέσως μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και που στέρησαν από την Ελλάδα αφενός 4 πολύτιμα χρόνια, αφετέρου την θέση της στο διαπραγματευτικό τραπέζι, με το μέρος των νικητών, αμέσως μετά τον πόλεμο. Βεβαίως η διαμάχη αυτή δεν τελείωσε το 1949, αλλά κρατάει σε μικρότερο βαθμό μέχρι τις μέρες μας. Αργότερα η  δικτατορία του 1967 και η απώλεια της Κύπρου, ήταν συντριπτικά ζητήματα για την Ελλάδα.

Η κεντρική κυβέρνηση των Αθηνών, από την δεκαετία του 50 και σε μια προσπάθεια να μιμηθεί τα κράτη της Ευρώπης, άρχισε να μαζεύει νομοθετικά τις εξουσίες που μέχρι τότε παραδοσιακά ανήκαν στις κοινότητες. Με τον ταυτόχρονο εκσυγχρονισμό της χώρας, που ξεκίνησε αρχικά με την κρατικοποίηση της ΔΕΗ το 1950, και την εκτεταμένη οδοποιία που επιχείρησε να ενώσει με δρόμους και το πιο απόμερο χωριό της, ακόμη,  ζωντανής Ελληνικής επαρχίας, έφτασε σε ένα σημείο όπου το κράτος γινόταν "κοινωνικό" και επιχειρούσε να αντικαταστήσει το μεγαλύτερο μέρος των κατά τόπους άγραφων κοινωνικών παραδόσεων και συμβάσεων, με δομές (νοσοκομεία, σχολεία, κοκ) και με νέους νόμους που καθόριζαν άλλα πλαίσια στις ανθρώπινες σχέσεις. 

Αλλά μέχρι την δεκαετία του 80, η κοινωνία, παρόλο τον γιγαντισμό των πόλεων της Ελλάδος και την εγκατάλειψη της επαρχίας, συνέχισε να έχει τους κοινωνικούς δεσμούς ιδιαιτέρως ανεπτυγμένους. Η οικονομία της Ελλάδος μπορεί να μην είχε να επιδείξει μεγάλα και ανταγωνιστικά νούμερα, αλλά ήταν μια κλειστή οικονομία που προσπαθούσε να διαχειριστεί τους παγκόσμιους και τοπικούς κλυδωνισμούς, τόσο με το να είναι σε μεγάλο βαθμό αυτάρκης, όσο και επειδή είχε το δικό της νόμισμα και τις δικές της πολιτικές. 

 Και ξαφνικά η ΕΕ ήρθε φέρνοντας δώρα. Μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια η Ελλάδα έχασε την αυτάρκειά της, έχασε την ελαφρά βιομηχανία και βιοτεχνία της, μείωσε τους αγρότες της (με οδηγία της ΕΕ) και αύξησε τον τουρισμό της (με σχεδιασμό της ΕΕ)  ο Έλληνας είδε αύξηση του βιοτικού του επιπέδου, αλλά όπως μας είπαν αργότερα, ήταν όλα δανεικά. Και από το 1999 άρχισε το δράμα, παρότι με υποστυλώματα κατόρθωσαν να μην καταρρεύσει το φράγμα για μια ακόμη δεκαετία. 

Από το 1999 ήδη  κάποιος  παρατηρητικός άνθρωπος θα έβλεπε ότι δεν πάμε καθόλου καλά. Δεν ήταν μόνο ότι κάποιος πρωθυπουργός είχε δώσει εντολή  να παίξουν στο χρηματιστήριο το 90% των αποθεματικών των συνταξιοδοτικών ταμείων των ασφαλισμένων. Δεν ήταν καν το γεγονός ότι πιθανότατα αυτό έγινε για να καλυφθεί η ρεμούλα των προηγούμενων δεκαετιών από τους δικούς τους ανθρώπους, τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια. Δεν ήταν καν γιατί με αυτόν τον τρόπο (και μερικές χιλιάδες ελληνοποιήσεις) κέρδισαν οριακά τις εκλογές τον επόμενο χρόνο. Πιθανότατα το ίδιο θα έκαναν και οι τότε αντιπολιτευόμενοι. Ήταν επειδή οι μόνες επιχειρήσεις που άνοιγαν, τα μόνα καταστήματα που αυξάνονταν στην Ελλάδα ήταν οι καφετέριες, οι τράπεζες και τα καταστήματα κινητής τηλεφωνίας. 

 Η είσοδος μας στο κοινό νόμισμα το 2002, έφερε όχι μόνο αυξήσεις σε μισθούς (που ήταν και αυτά δανεικά) αλλά και άλλες φαινομενικά μικρές αλλά σημαντικές ευκολίες και ανέσεις. Η διακίνηση αγαθών κατά κύριο λόγο από την Κίνα και τις ΗΠΑ διευκολύνθηκαν, αφού οι τελωνειακοί έλεγχοι ήταν λίγοι, ενώ η διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών εντός της ΕΕ, απελευθερώθηκαν εντελώς, κάνοντας τα ταξίδια και τις αγορές από την Ευρώπη, εύκολα και φθηνά. Ο κόσμος που ευεργετήθηκε από αυτές τις αλλαγές και συγκυρίες, όπως ήταν φυσικό δεν σκεφτόταν ότι όλα αυτά ήταν δανεικά. Το ερώτημα, που είναι πάντα της παρούσης, είναι γιατί έπρεπε να γίνουν όλα αυτά και μάλιστα με δανεικά και γιατί οι πολιτικοί το δέχτηκαν.

Η κοινωνία είχε ήδη μεταμορφωθεί. Το χρήμα ήταν άφθονο και ακόμη και όταν οι δημόσιες υπηρεσίες δεν λειτουργούσαν καλά, αρκετοί άνθρωποι είχαν την δυνατότητα να πληρώσουν επιπλέον για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες. Αυτό έκανε τις δημόσιες υπηρεσίες να υποστελεχώνονται και τους πολιτικούς να μην χρειάζεται να κάνουν τίποτε για αυτό. Η κοινωνία, σιγά σιγά έχασε τα στοιχεία με τα οποία ορίζουμε μια σύναξη ανθρώπων ως κοινωνία, και έγινε μια μάζα ανθρώπων, που αλλάζει συνεχώς ρόλους και ονόματα, αναλόγως της κατάστασης που βρίσκεται. Πριν τις εκλογές γίνεται το σύνολο των "σοφών ψηφοφόρων". Μετά τις εκλογές γίνεται ο "άσχετος μέσος άνθρωπος", που δεν έχει ιδέα από πολιτική. Γίνεται  "καταναλωτής", που όμως  δεν έχει καμία δύναμη να επηρεάσει με την καταναλωτική του δύναμη, αφού, ειδικά μετά το 2010, δεν έχει χρήματα. Γίνεται το "άβουλο ον" μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης,  του υπολογιστή και του κινητού, μετά από μια κουραστική και αγχωτική μέρα εργασίας. Γίνεται ο "επικίνδυνος σκεπτόμενος άνθρωπος" που θεωρεί ότι η δόμηση μιας ολόκληρης κοινωνίας πάνω σε χρηματικές βάσεις είναι τελείως επικίνδυνη για το μέλλον του ανθρώπινου είδους. 

Και αυτός ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος για το παρόν σύστημα, που είναι επί το πλείστον βασισμένο στο χρήμα ως την μόνη αξία, επειδή οι έχοντες δεν θέλουν να αλλάξει το σύστημα υπό τον φόβο ότι θα χάσουν ότι έχουν, ενώ υπάρχει φόβος ότι πολλοί από τους  μη-έχοντες δεν θα είναι εύκολο να ελεγχθούν και θα γίνουν βίαιοι κατά την διάρκεια της μετάβασης σε μια αληθινά δημοκρατική  κοινωνία.   

Αλλά γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Επειδή όταν το κράτος πριν από χρόνια  δημιούργησε τις δομές που το μεταμόρφωσαν σε κοινωνικό κράτος, δωρεάν περίθαλψη, παιδεία, σύνταξη,  λογικές τιμές στην ενέργεια, στην υδροδοσία, στην επικοινωνία, στις μεταφορές, κοκ, σύναψε ένα άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο με τους ανθρώπους. Ήταν σαν να τους είπε: αφήστε τις παραδοσιακές δομές που είχατε δημιουργήσει και θα φροντίσουμε εμείς για όλα, με μόνη υποχρέωση να μας πληρώνετε φόρους. Βεβαίως, μετά την πτώχευση το 2010, και την μαζική και δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών για όλους τους τομείς, σε συνδυασμό με την πώληση δημοσίων εταιρειών, το κράτος δεν μπορεί να καλύψει πια το μέρος του κοινωνικού συμβολαίου που του αντιστοιχεί, ενώ συνεχίζει να ζητά τρομερούς φόρους, που όμως πηγαίνουν στην πληρωμή τοκοχρεολυσίων. Για αυτό και δημιουργήθηκε  η ΑΑΔΕ, ενώ  οι εφορίες έχουν υποβαθμιστεί. Ταυτόχρονα ο κοινωνικός ιστός που πιθανόν θα μπορούσε να ανακόψει την κάθετη πτώση μας, έχει ήδη διαλυθεί και είναι πολύ δύσκολο να τον ξαναδημιουργήσουμε, με όποιον "ολιστικό" τρόπο και να το δούμε.

 Η λογική των ελεύθερων αγορών, στην οποία δυστυχώς πιστεύουν και κάποιοι που δεν έχουν κανένα όφελος, φέρνει ακόμη μεγαλύτερη και ταχύτερη κατάρρευση της κοινωνίας μας. Οι πολίτες δεν μπορούν να καταλάβουν ότι (σε καθαρά χρηματοοικονομικούς όρους) ενώ είναι μέτοχοι σε μια μεγάλη επιχείρηση που λέγεται Ελλάδα, δεν κερδίζουν τίποτε από τον τεμαχισμό και την πώλησή της, αντιθέτως καλούνται να πληρώνουν μόνο για τις ζημίες που έχουν προκαλέσει οι κακοί χειρισμοί των πολιτικών, που τώρα ισχυρίζονται ότι μας σώζουν! Το να σου δίνουν ένα επίδομα για να μην πεθάνεις από την πείνα και το κρύο, είναι ουσιαστικά μια έμμεση επιδότηση στους επιχειρηματίες της ενέργειας ή των τροφίμων. Επιδοτήσεις που η "καλή και γνωστική" ΕΕ απαγόρευε για τις κρατικές επιχειρήσεις! Μήπως τελικά δεν ήταν απλώς λάθη;

Οι νόμοι που ψηφίζονται συστηματικά από το 2010  και μετά από όλες τις κυβερνήσεις με δεξί ή αριστερό πρόσημο (ενώ τώρα είναι ευδιάκριτο και για ποιο λόγο ψηφίστηκαν κάποιοι περίεργοι παλαιότεροι νόμοι - προλείαιναν το έδαφος) είναι νόμοι που αλλάζουν διαρκώς τους κανόνες του παιχνιδιού, ώστε ο πολίτης (μια έννοια που δυστυχώς επίσης έχει χαθεί) να μην μπορεί ποτέ να κερδίσει το παιχνίδι, στο οποίο έχει μεταμορφωθεί η ζωή του.

 Έχουμε γίνει μια χώρα του τζόγου, όπου είσαι τυχερός αν έχεις το δικό σου σπίτι, εάν έχεις μια σταθερή δουλειά, εάν δεν σου έχει μειωθεί ο μισθός, εάν δεν σου έχει ανέβει η δόση του δανείου, εάν έχεις την υγεία σου, εάν έχεις προσωπικό γιατρό σε ακτίνα κάτω των 20 χιλιομέτρων, εάν το ενοίκιό σου είναι λιγότερο από το 50% του μισθού σου, εάν μπορείς να πας έστω και μία εβδομάδα διακοπές χωρίς άγχος, εάν μπορείς να λείπεις από την δουλειά σου για να πενθήσεις των άνθρωπό σου, εάν έχεις χρόνο για τα παιδιά σου ή για να κάνεις παιδιά, εάν μπορείς να πληρώσεις το ρεύμα σου ή να μειώσεις την ήδη μειωμένη κατανάλωσή σου για μία κοροϊδία που ονομάζουμε έκπτωση - επιδότηση, όταν δεν χρειάζεσαι επιδόματα και όταν τα χρειάζεσαι δεν στα κόβουν για μια από τις πάμπολλες εξαιρέσεις, όταν δεν χρειάζεσαι δεύτερη δουλειά και όταν την χρειάζεσαι να σου επιτρέπεται να την κάνεις, κοκ. 

 Και τελικά αναφωνείς, μα πόσο άτυχος είμαι να γεννηθώ σε αυτήν την χώρα, όταν βασικά η μόνη ατυχία σου  είναι να έχεις αυτούς που σε κυβερνάνε τόσα χρόνια.

 

 

 

 

   

Σκέψεις πριν τις εκλογές 2023 - Οι δημοσιογράφοι

Δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι στην Ελλάδα. Μόνο ιδιωτικοί, αλλά ταυτοχρόνως κρατικοδίαιτοι, ντελάληδες των κυβερνήσεων και διαφημιστές των μεγαλοεπιχειρήσεων. Αυτό είναι πιά η δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Βοηθοί δολοφονικών κυβερνήσεων και των επιχειρήσεων που μαδούν την χώρα, στέλνοντας τους πολίτες στο πτωχοκομείο, καταστρέφοντας τα πάντα για το δικό τους κέρδος. 

 Γιατί ποιός δημοσιογράφος τόλμησε να αμφισβητήσει τα λεγόμενα των κυβερνήσεων τα τελευταία 40-50 χρόνια, πριν η βρώμα και η δυσωδία τελικά πλημμυρίσει τον κόσμο; Τότε και μόνο τότε, δήθεν σπεύδουν να βγάλουν στην φόρα τα άπλυτα, όχι για να πληροφορήσουν, αλλά για να μην στιγματιστούν σαν λακέδες του συστήματος, μέρος της κλίκας. Και βέβαια όταν είναι ήδη πολύ αργά και η ζημιά έχει γίνει και είναι μη αναστρέψιμη. 

Μαχητική δημοσιογραφία; Ερευνητική δημοσιογραφία; Άμεμπτη και αμερόληπτη; Δεν υπάρχει τέτοιο είδος στην Ελλάδα. Οι δημοσιογράφοι που προβάλονται από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, είναι άνθρωποι που πιθανόν έχουν ευθυγραμμιστεί με τις ιδεολογικές κατευθύνσεις των αφεντικών τους, είτε έχουν επιλεχθεί ακριβώς για αυτές. Καθόλου τυχαία, οι ιδιοκτήτες των μέσων μαζικής ενημέρωσης, είναι συνήθως διαπλεκόμενοι κρατικοδίαιτοι μεγαλοεργολάβοι, που στηρίζουν ή χτυπούν τις κυβερνήσεις με σκοπό να αποσπάσουν έργα και χρήματα. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος πρέπει να κοσκινίζει συνεχώς την ενημέρωσή του, ώστε να βλέπει τι αποτελεί είδηση και τι είναι προπαγάνδα ή έμμεση πολιτική διαφήμιση, ή εκβιασμός. 

Ο χρόνος και τα χρήματα που απαιτεί η σοβαρή και αμερόληπτη δημοσιογραφία είναι τόσα πολλά που ελάχιστοι μπορούν να κάνουν ερευνητική δημοσιογραφία, εάν δεν έχουν υποστήριξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να μην έχουμε καθόλου δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Ούτε καν την απλή παράθεση των γεγονότων δεν μπορούμε πιά να περιμένουμε. Όλα είναι πολιτικά και όπως και η πολιτική, βρώμικα, ψεύτικα και διεστραμένα. Η διαρκής ενασχόληση με θέματα που ερεθίζουν τα κατώτερα ένστιχτα του κόσμου, φόνοι, βιασμοί, αρρώστιες, ή φουσκώνοντας γεγονότα που τρομάζουν τον κόσμο, επικείμενες φυσικές καταστροφές, λανθασμένες προγνώσεις καιρού, κοκ. η μεθοδολογία της ανακοίνωσης των μελλοντικών δεινών και η εν μέρη αναίρεσή τους, δελτία ειδήσεων κάθε μισή ώρα ή που διαρκούν 1 ώρα, είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι πρέπει να εφευρίσκουν ειδήσεις για να καλύπτουν τον χρόνο αυτό και τελικά καταλήγουν να γίνονται φερέφωνα των συμφερόντων και των κυβερνήσεων; 

Γιατί πως είναι δυνατόν η πώληση της ΔΕΗ, της ΛΑΡΚΟ, του ΟΣΕ, του ΟΤΕ, του ΟΠΑΠ, των αεροδρομίων και λιμανιών και όλων όσων έχουν πωληθεί έως σήμερα, να πέρασαν από τα εγχώρια μέσα χωρίς να υπάρχει έστω και μια φωνή που να ερευνήσει τι συνεπάγονται αυτές οι πωλήσεις; Πως είναι δυνατόν να μην συνέδεσαν ποτέ την πώληση της ΔΕΗ με την αυξηση των τιμολογίων του ρεύματος, που έδωσε στις διαφημιζόμενες ιδιωτικές εταιρείες ρεύματος τις παχυλές κρατικές επιδοτήσεις που ξεπερνούσαν τις 6 φορές το ποσό για το οποίο πωλήθηκε η ΔΕΗ! Και αυτό τουλάχιστον 6 μήνες πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία, που πολλοί χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία. 

Πως κανείς δεν μίλησε να πει ότι το νέο εργοστάσιο στην Πτολεμαίδα που επισκέφθηκε τον Φεβρουάριο του 2023 ο πρωθυπουργός, κόστισε ΜΟΝΟ ΤΟΥ, περισσότερο από ότι πούλησαν το σύνολο της ΔΕΗ!!! Και πήγε να το επισκευθεί τώρα, που η ΔΕΗ έχει γίνει ιδιωτική εταιρεία και τόλμησαν μάλιστα να το παρουσιάσουν σαν επιτυχία, επειδή δήθεν η ΔΕΗ ήταν έτοιμη να χρεοκοπήσει την χώρα! Και τολμούν να τα λένε όλα αυτά! 

Προσοχή λοιπόν στους δημοσιογράφους - διαφημιστές συμφερόντων. Ρωτούν λάθος ερωτήσεις αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο, δεν πιέζουν για απαντήσεις που ξεσκεπάζουν την διαπλοκή και τα σκάνδαλα, δέχονται διαφημίζεις από τις εταιρείες που κανονικά έπρεπε να ερευνούν. Υπάρχουν ακόμη φωνές που δεν ακούγονται, από μέσα δημόσια που όμως χάνονται μέσα στον πληθωρισμό της πληροφορίας. Ας αφιερώσουμε χρόνο για να πληροφορηθούμε από αυτούς. Και ας μην δίνουμε στους δημοσιογράφους που έχουν καταντήσει διαφημιστές συμφερόντων ούτε ένα ξεροκόμματο των στατιστικών που τους εξασφαλίζει διαφημίσεις.

Το πιστοποιητικό εμβολιασμού το 2023 και ο απόλυτος παραλογισμός του νομοθέτη

Προχθές είδα μια είδηση. https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/ygeia/414261/pistopoiitiko-emvoliasmoy-mexri-pote-paramenei-ypoxreotiki-i-siopili-ypodeiksi Σύμφωνα με αυτήν την είδηση το πιστοποιητικό εμβολιασμού είναι ακόμη σε ισχύη και μέχρι τις 31 Μαρτίου 2023. 

Ειδικότερα, ανεμβολίαστος θεωρείται όποιος δεν έχει εμβολιαστεί ή νοσήσει τους τελευταίους 6 μήνες, οπότε και υποχρεώνεται να κάνει με δικά του έξοδα Rapid test σε εβδομαδιαία βάση. Ο λόγος που δίνεται για αυτήν την υποχρέωση, είναι η "...αποτροπή περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVID-19..." 

Για όσους ανθρώπους πιστεύουν ακόμη σε αυτό το κυβερνητικό τροπάριο, ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα της ΕΕ, το εμβόλιο θεωρείται ακόμη ότι προσφέρει ισχυρότερη ανοσία από ότι η ίδια η νόσηση και μάλιστα έχει καθοριστεί ότι ενώ το εμβόλιο προσφέρει κάλυψη για 270 μέρες, η νόσηση μόνο για 180. https://www.consilium.europa.eu/el/policies/coronavirus/eu-digital-covid-certificate/ Δεν θα σχολιάσω το παραπάνω για την επιστημονική του εγκυρότητα, ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς ότι η διάρκεια και για τους νοσήσαντες - για την έκδοση του Ευρωπαϊκού πιστοποιητικού εμβολιασμού-, ήταν μεγαλύτερη, όπως ακριβώς και με τους εμβολιασθέντες, σε μια περίοδο που αποδεδιγμένα το στέλεχος του ιού ήταν ελάχιστα επικίνδυνο. Οπότε αφήνω τον καθένα να κρίνει μόνος του, για ποιό λόγο μείωσαν την διάρκεια. 

Όμως ακόμη και σχετικά με την διάρκεια του εμβολιασμού, το Ελληνικό κράτος επιμένει να πρωτοτυπεί, όπως έκανε και πέρισυ την ίδια εποχή, που έκανε λάστιχο τις ημέρες που κάποιος ήταν καλυμμένος, είτε από νόσηση είτε από εμβόλιο, από τους έξι αρχικούς μήνες στους ... 3 μήνες. Χωρίς καμία επιστημονική μελέτη από πίσω και όπως πάντα με ένα εμβόλιο που δεν κάλυπτε την τότε ιδιαιτέρως μεταδοτική παραλλαγή Ο που όμως, όπως όλοι ξέρουμε ήταν πολύ ελαφριάς μορφής. Τα επιστημονικά δεδομένα δεν τα έλαβαν κάν υπόψιν τους. Είτε νόσηση είτε εμβόλιο, 3 μήνες, ότι πάρεις. Μετά πρέπει να εμβολιαστείς ξανά ή να κάνεις Rapid test πληρώνοντας το τίμημα. Και τώρα κάνουν το ίδιο, με όριο τους 6 μήνες. 

Ο παραλογσμός όμως έχει φτάσει σε άλλες κορυφώσεις και συνεχίζεται: εάν το τέστ βγει θετικό αλλά δεν παρουσιάζεις συμπτώματα, οφείλεις να πας στην εργασία σου, μιας και το κράτος δεν σου το αναγνωρίζει ως νόσηση ώστε να σου δώσει άδεια μετά αποδοχών. Δεν σε αναγνωρίζει ως άρρωστο και σωστά αφού δεν είσαι. Και πως να το κάνουν άλλωστε, όταν ειδικά αυτόν τον χειμώνα, επέστρεψαν ένα σωρό άλλες ιώσεις, για τις οποίες δεν έχουμε τεστ, αλλά μας αρρωσταίνουν πιό σοβαρά από τον γνωστό μας κωρονοϊό. 

Ακόμη όμως και να νοσήσεις από τον ιό, παρουσιάζοντας συμπτώματα, μετά από 3-5 μέρες (που πάλι δεν σου τις αναγνωρίζει, οπότε χάνεις τα επιπλέον των 3 ημερών μεροκάματα) είσαι υποχρεωμένος να πας στην δουλειά σου, ακόμη και εάν τα συμπτώματα επιμένουν! Δηλαδή ουσιαστικά το Rapid test δεν έχει καμιά απολύτως αξία, αφού στην δουλειά θα πας ούτως ή άλλως και τον ιό θα τον διασπείρεις, μαζί με την εποχική γρίππη που είναι σε έξαρση, αλλά που δεν έχεις υποχρέωση να κάνεις τεστ ή εμβόλιο, ή να απέχεις από την εργασία σου... 

Ποιός λοιπόν ο λόγος που γίνονται όλα αυτά; Μήπως πρέπει να ακολουθήσουμε το χρήμα; Μήπως επειδή θέλουν να αλλάξουν την λογική των ανθρώπων σχετικά με τις ασθένειες, την αντιμετώπισή τους, την ευθύνη του κράτους και των ασφαλιστικών φορέων έναντι των ασφαλισμένων; Αυτά δεν είναι παρά ρητορικές ερωτήσεις. Ακόμη και εάν ο σχεδιασμός δεν ήταν αυτός, οι αλλαγές που ξεκινούν έστω από έναν παραλογισμό, ένα ψέμα, δυστυχώς - λόγω της υποχρεωτικότητας - μπαίνουν στο αυλάκι της πραγματικότητας και αλλάζουν τον κόσμο. 

Ο Όργουελ μπορεί να ήταν μπροστά από την εποχή του, αλλά αυτή την στιγμή έχει ξεπεραστεί... 

 

 

 

Σχετικά με τον κορωνοιό

Πολλές συζητήσεις γίνονται ακόμη σχετικά με τον κορωνοιό. Στην πραγματικότητα, με εξαίρεση τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ακρίβεια στα τρόφιμα, στην ενέργεια και τα καύσιμα και τις επερχόμενες εκλογικές υποσχέσεις, ελάχιστες συζητήσεις γίνονται για άλλα θέματα. Μάλιστα πριν 10 μήνες, που δεν υπήρχε ο πόλεμος και η ακρίβεια και οι εκλογές ήταν ακόμη μακρυά,  μόνο για τον κορωνοιό μιλούσαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. και φαντάζομαι η νέα υποχρεωτικότητα για νέα δόση δεν είναι μακρυά. 

Αναρωτιέται κανείς εάν όλη μας η ζωή μπορεί να περιστρέφεται γύρω από αυτό το ζήτημα μόνο, αφήνοντας άλλα πολύ σημαντικότερα ζητήματα χωρίς καν τον παραμικρό σχολιασμό. Όπως το γιατί η παιδεία μας είναι τόσο κακή, το σύστημα υγείας παραμελημένο, οι δημόσιες υπηρεσίες απαξιωμένες και οι δημόσιες επιχειρήσεις έτοιμες να ξεπουληθούν. Τουλάχιστον αυτές που δεν έχουν ήδη ξεπουληθεί. Όπως ο ΟΣΕ, τα λιμάνια και αεροδρόμια, ο ΟΠΑΠ, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ κοκ. 

Μας παρουσιάζουν διαρκώς τον κίνδυνο από έναν αόρατο εχθρό που απειλεί την ζωή μας, αλλά με την ίδια την ζωή μας δεν ασχολούνται πιά. Αντίλογος δεν επιτρέπεται, ακόμη και με εύλογα και λογικά επιχειρήματα, ενώ η μόνη λύση που προβάλουν για τον ιό είναι ένα εμβόλιο που πιθανόν είναι άχρηστο πιά, πιθανόν να εντείνει το πρόβλημα, δεν έχουν ακόμη διερευνήσει τις όποιες μακροχρόνιες παρενέργειες και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχει τις κατάλληλες ιδιότητες για να αποτελεί την μόνιμη λύση σε τέτοιου είδους παροδικά προβλήματα. Ο τρόπος όμως που το χειρίζονται εντείνει το μόνιμο πρόβλημα: κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. 

Μας λένε κάντε το εμβόλιο για να επιστρέψετε στην κανονικότητα, όταν η κανονικότητά μας είναι ζοφερή. Γιατί ακόμη και να αντιμετωπιστεί αυτός ο ιός, δεν  έχει μείνει τίποτε να βρούμε στα κοινωνικά συντρίμμια που  έχουν μείνει, λόγω των κακών χειρισμών της κυβέρνησης. Μερικά ερωτήματα που περιμένουν συνεπείς επιστημονικές απαντήσεις, είναι γιατί χρειάζεται να κάνουν το εμβόλιο όλοι εφόσον ο κίνδυνος να νοσήσουν οι μικρότεροι σε ηλικία και υγιείς είναι απειροελάχιστος; Η απάντηση δόθηκε σχεδόν αμέσως, τον Νοέμβριο του 2021,  από ειδήσεις που κυκλοφόρησαν χωρίς να υπάρχουν επιστημονικά ευρήματα, ότι οι νέες μεταλλάξεις είναι πιό θανατηφόρες και εύκολα μεταδιδόμενες. Για αυτές τις σαφώς ψευδείς ειδήσεις κανείς δεν διώχτηκε. Τις άφησαν να κυκλοφορούν και να φοβίζουν τον κόσμο χωρίς αποδείξεις. Και μάλιστα σκανδαλωδώς, ο υπουργός υγείας, χωρίς λόγο ή επιστημονική βάση, επέβαλε βραχύτερο διάστημα για επαναληπτική δόση ή για εμβολιασμό μετά από νόσηση, πράγμα που πήρε πίσω 5 μήνες αργότερα, αφού είχαν εμβολιαστεί χωρίς λόγο ένα σωρό άνθρωποι. 

Άλλο ερώτημα που παραμένει. Γιατί να εμβολιαστούν όλοι, όταν με το εμβόλιο δεν σταματάνε να είναι φορείς; Η λογική απάντηση έπρεπε να είναι: να το κάνουν μόνο αυτοί που κινδυνεύουν πραγματικά. Είναι λογική, αλλά το κέρδος για όσους έχουν συμφέρον, δεν θα είναι μεγάλο. 

 

Και ένα ακόμη  ερώτημα, ήταν το λοκ-ντάουν  ένας καλός τρόπος να αντιμετωπίσεις τον ιό, όταν έχεις αφήσει τις άλλες ασθένειες χωρίς την άμεση αντιμετώπιση που χρειάζονται; Πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους από τις άλλες ασθένειες επειδή δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως; Επειδή το σύστημα υγείας έχει χώρο μόνο για τους ασθενείς από τον ιό; Πόσοι καταχωρήθηκαν σαν απώλειες από τον ιό, μόνο και μόνο επειδή ήταν φορείς του ιού, την ώρα που πέθαιναν από άλλη αιτία; Και μέσα σε αυτή την αναμπουμπούλα, παρουσιάζουν σαν λύση τα, επι πληρωμή, απογευματινά ιατρεία, εντός των δημοσίων νοσοκομείων! Γιατί να μην είναι δωρεάν όπως και τα πρωινά και με αυτόν τον τρόπο να δέχονται τους διπλάσιους ασθενείς; Γιατί ξαφνικά τα πρωινά ραντεβού έγιναν τόσο δύσκολα και δυσεύρετα, και πρέπει κάποιος να περιμένει πολλές φορές και 2 μήνες, αλλά στα απογευματινά μπορεί να βρει την επόμενη μέρα, αρκεί να έχει 50-60 ευρω να πληρώσει; Χώρια τις ψυχικές παθήσεις που θεριεύουν, λόγω της απομόνωσης. Χώρια της νέας κοινωνικής πραγματικότητας που εκκολάπτεται στις συνειδήσεις των ανθρώπων. 

Εάν στην Ελλάδα ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που απεβίωσαν λόγω κορωνοιού είναι τα 79 χρόνια, και οι περισσότεροι είναι άντρες, τότε, δεν χρειάζεται να είναι κανείς μαθηματικός για να καταλάβει ότι κάτι τρέχει με τα στατιστικά δεδομένα. Το επίσημο προσδόκιμο ζωής των αντρών στην Ελλάδα είναι 79,6. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι από μιά ηλικία και πάνω, κινδυνεύουν από οτιδήποτε. Και ότι ο κορονοιός δεν είναι η βασική αιτία θανάτου, αλλά η σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει. Ακούγεται ίσως σκληρό, αλλά είναι η αλήθεια που πολλοί παραβλέπουν. Γιατί κανείς δεν επιθυμεί να πεθαίνουν οι αγαπημένοι μας ηλικιωμένοι συγγενείς και φίλοι, αλλά ο τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης δεν τους προστατεύει. 

Δύο παραδείγματα κακού χειρισμού ήταν το άνοιγμα των συνόρων το καλοκαίρι του 2020 και το άνοιγμα των καταστημάτων στις 11 Ιανουαρίου 2021. Δύο ενέργειες συνδεόμενες και λανθασμένες. Ίσως να φαίνεται αντιφατικό, ενώ από το προηγούμενο κείμενο φαίνεται ότι είμαι αντίθετος στο λοκ-ντάουν. Αλλά ας το δούμε ως λογικό πρόβλημα, για μια συγκεκριμένη πράξη που έγινε, παρόλες τις αντιρρήσεις που πολλοί εκφράσαμε. Τον Μάρτιο του 2020, το κλείσιμο των συνόρων και το λοκ - ντάουν, φάνταζε ως ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης ενός εχθρού για τον οποίο υπήρχαν ελάχιστα δεδομένα. Οπότε η αντιμετώπισή του έπρεπε να γίνει με το μόνο γνωστό τρόπο, την αποφυγή επαφής με άλλους ανθρώπους. Τον Μάιο, υπήρχαν ελάχιστα γνωστά κρούσματα, εντός της Ελλάδας. 6 μήνες αργότερα τα δεδομένα έδειχναν ότι ο ιός είχε μικρή θνητότητα σε ανθρώπους κάτω των 60, χωρίς άλλα προβλήματα υγείας, άρα το λοκ-ντάουν σαν λύση δεν ήταν ενδεδειγμένο. Παρόλα αυτά είχαμε νέο 7 μηνο λοκ-ντάουν.   Ταυτοχρόνως, τα πρώτα τεστ δημιουργήθηκαν και θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην έγκαιρη αντιμετώπιση νέας έξαρσης κρουσμάτων. Όμως η κυβέρνηση, παρόλη την κοινή λογική που επέβαλε την συνέχιση του κλεισίματος των συνόρων, τόσο ώστε να κρατήσει έξω πληθυσμούς από χώρες με μεγάλη διασπορά του ιού, όσο και επειδή βάση των κρατήσεων που είχαν απομείνει μετά τις ακυρώσεις, δεν άξιζε τον κόπο για τις επιχειρήσεις και για το χειμαζώμενο σύστημα υγείας, το οποίο δεν έφτανε ήδη για τους Έλληνες και ήταν πιθανόν μία από τις  αιτίες που προτίμησαν το λοκ-νταουν-παρότι δεν θα απέδιδε, θεώρησε ότι πρέπει να τα ανοίξει ώστε να εισρρεύσει χρήμα από τους τουρίστες του εξωτερικού. Αγνοώντας επιδεικτικά την δική τους λογική της απομόνωσης με το λοκ-ντάουν. Ποιά ήταν λοιπόν η σωστή λογική για να σωθούν οι πολίτες, σύμφωνα πάντα με τους ίδιους; Ότι εφόσον δεν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης και θεραπείας του ιού, οι έλεγχοι πρακτικά αδύνατοι και το ποσοστό κάλυψης των τουριστικών καταλυμμάτων από τουρίστες γύρω στο 20%, δεν αξίζει το άνοιγμα των συνόρων εφόσον μαθηματικά αυτό θα οδηγούσε σε έξαρση των κρουσμάτων και επιδείνωση της κατάστασης 3 μήνες μετά, όταν πιά οι τουρίστες θα έφευγαν. Ειδικά με δεδομένο ότι το οικονομικό βάρος από το σχεδόν μαθηματικά υπολογισμένο επόμενο λοκ-ντάουν, θα έπρεπε να το καλύψουν εκ των υστέρων, αποκλειστικά οι ντόπιοι. Με απώλεια προσωπικών ελευθεριών, ειδοδήματος, εργασίας, κοινωνικών επαφών. Με το χάσιμο 7 μηνών από την ζωή τους, όπως αποδείχτηκε. Και τα οικονομικά μεγέθη από το πρώτο δίμηνο λοκ-ντάουν του Μαρτίου-Μαίου 2020, ήταν τόσο δυσοίωνα, που γνώριζαν ότι ένα δεύτερο θα είναι καταστροφικό για πάρα πολλές επιχειρήσεις και νοικοκυριά.  Όμως παρόλα αυτά άνοιξαν τα σύνορα για τους τουρίστες. Και μετά επέβαλαν 7 μήνες νέου λοκντάουν. Το οποίο κατέστρεψε οριστικά τις μικρές επιχειρήσεις, και για το οποίο λένε ότι δανείστηκαν εκ νέου πάνω από 45 δις. Τελικά ακόμη και να το δούμε αποκλειστικά λογιστικά, το άνοιγμα ήταν ένα λάθος. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι είναι περίεργο να κάνεις λοκ-ντάουν με 1000 κρούσματα και να ανοίγεις με 5000...

Δεν έχει νόημα να αναφέρω παραδείγματα ή στατιστικές ή έρευνες. Ο καθένας πιστεύει αυτό που νομίζει ότι είναι αλήθεια. Αλλά δεν επιτρέπουν να ακουστούν όλες οι απόψεις. Και τελικά η αλήθεια είναι ο μεγάλος χαμένος. Τα κρούσματα που ανακοίνωναν καθημερινά ήταν μερικές εκατοντάδες και μετά χιλιάδες, αλλά ποτέ δεν υπήρχε ένα χρήσιμο στατιστικό δείγμα. Φαντάζομαι ότι το μόνο που υπήρχε είναι το ποσοστό των κρουσμάτων σε σχέση με αυτούς που εξετάστηκαν, το οποίο θα μπορούσε ίσως να ήταν κάπως χρήσιμο. Ακόμη όμως και αυτό ήταν νοθευμένο. Τα γρήγορα τεστ δεν είναι αξιόπιστα και πολλές φορές (έχω προσωπικό παράδειγμα) το τέστ έβγαινε θετικό, ενώ το μοριακό τεστ έβγαινε αρνητικό. Πόσοι άνθρωποι τελικά από τα κρούσματα, και μιλάμε και για ασυμπτωματικούς φορείς του ιού, δηλαδή για υγιείς ανθρώπους, ήταν αληθινά; Εάν το ράπιντ τεστ έχει 75% επιτυχία, αλλά βγάζει σαν θετικά και από άλλους ιούς, τότε το ποσοστό είναι ακόμη μικρότερο. Οπότε πόσοι από τους φορείς είναι φορείς; Και το δείγμα των ανθρώπων που εξετάστηκαν πόσο τυχαίο ήταν; Δηλαδή μήπως τα δείγματα ούτως ή άλλως πάρθηκαν από ανθρώπους που είχαν λόγο να υποψιάζονται ότι ήταν φορείς; Τα ερωτήματα αυτά μένουν αναπάντητα. 

Υπάρχουν επιστήμονες οι οποίοι θεωρούν ότι στην Ελλάδα μετά το καλοκαίρι του 2020, και με ανοιχτά τα σχολεία, οι φορείς πιθανόν να ήταν πάνω από 1 εκατομύριο! Πράγμα που σημαίνει ότι τα ποσοστά ασθενών και θανάτων, ήταν πολύ μικρά, συνεπώς τα συμπεράσματα από τις στατιστικές ήταν λάθος. Και οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι ενέργειες που έγιναν, βασίστηκαν σε αυτά τα συμπεράσματα. Βεβαίως οι ευπαθείς ομάδες πρόσεχαν παραπάνω, οπότε τα συμπεράσματα που κανείς μπορεί να εξάγει είναι ότι τελικά ο ιός πιθανόν δεν είναι τόσο επικίνδυνος και ότι το ολικό λοκ ντάουν δεν είχε νόημα. 

Ουσιαστικά ο χειρισμός της κατάστασης από τις κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου, ήταν να μονοδρομήσουν και να οδηγήσουν σε μία μόνη λύση, αυτή του εμβολίου. Που δυστυχώς δεν ήταν ούτε η μόνη λύση και δυστυχώς δεν είναι καν η πιό ασφαλής ή αποτελεσματική. 

 Και τώρα περιμένουμε τον χειμώνα, και αντιμετωπίζουμε την "πανδημία" ως γριπούλλα... 

Περαστικά μας

Τι θα πρέπει να θυμάται ο Έλληνας πριν ψηφίσει στις επόμενες εκλογές.

Από ότι διακρίνεται μια προεκλογική περίοδος έχει αρχίσει. Εάν η τωρινή κυβέρνηση προχωρήσει σε διάλυση της βουλής εντός του 2022, ώστε να μην δώσει χρόνο στα μικρά κόμματα να αντιδράσουν, ή εάν θα εξαντλήσει την τετραετία, ώστε να προλάβει να ξεπουλήσει και όσες ακόμη επιχειρήσεις είναι δημόσιες, είναι καθαρά θέμα τακτικής. Η ζημιά που έχει κάνει τόσο στην οικονομία της χώρας, όσο και στην ψυχολογία του κόσμου είναι ανυπολόγιστη. Πριν λοιπόν τις εκλογές, που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική, θα ήθελα να θυμήσω τα σημαντικά σφάλματα των κυβερνήσεων που έχουν βιάσει τον τόπο και τον κόσμο. 

 1.Το μεγάλο ξεπούλημα των Δημοσίων επιχειρήσεων που έχει ως αποτέλεσμα ο πολίτης να έχει γίνει βορά των ιδιωτικών εταιρειών που μόνο στόχο έχουν την μεγιστοποίηση των κερδών τους. Εάν ξαναβγούν αυτοί, δεξιοί, αριστεροί ή αριστερόστροφοι, θα ξεπουλήσουν και τις τελευταίες επιχειρήσεις που έχουν μείνει ακόμη σε δημόσιο έλεγχο. Το νερό, την υγεία, την παιδεία, και ότι άλλο έχει μείνει και έχει σχέση με μεταφορές, ορυχεία, δάση κοκ. Το επιχείρημα ότι το κράτος δεν πρέπει να έχει επιχειρήσεις, αλλά να έχει μόνο ρυθμιστικό ρόλο είναι απλώς ανεδαφική και γελοία και βεβαίως αποδεικνύεται για πολλοστή φορά το λάθος, αλλά σε τέτοιο βαθμό που το νιώθουν όλοι οι Έλληνες. Είναι απλή λογική. Όταν μόνον ιδιώτες προσφέρουν υπηρεσίες και προιόντα που είναι απαραίτητα για την ζωή των ανθρώπων, (ενέργεια, υγεία, παδεία, συγκοινωνίες, επικοινωνίες, κοκ) είναι ζήτημα χρόνου να καταλήξουν οι ιδιώτες σε κοινές τιμολογήσεις που είναι ασύμφορες για τον καταναλωτή και αφού βεβαίως δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός από κρατικό φορέα, δεν υπάρχει τρόπος να μειωθεί η τιμή σε αυτά τα αγαθά, παρά μόνο υπό μορφή επιδοτήσεων (όπως πρόσφατα είδαμε με το ρεύμα) Επιδοτούν λοιπόν τους ιδιώτες μέσω των καταναλωτών! Μάλιστα λαμβάνοντας υπόψιν τα επιχειρηματικά μοντέλα, εκεί που δεν υπάρχει κέρδος δεν λειτουργούν. Συνεπώς στην Ελλάδα που έχει δύσκολο γεωγραφικό ανάγλυφο, η κυβέρνηση θα είναι πάντα εξαρτώμενη και εβιαζόμενη για παραχωρήσεις και ακριβότερες υπηρεσίες, ειδικότερα για τις δύσκολες περιοχές της επικράτειας. Και βεβαίως, τέτοιες επιχειρήσεις, οι οποίες ουσιαστικά χρησιμοποιούν έτοιμες, στημένες πρώην δημόσιες επιχειρήσεις και δύκτυα και μετά βγάζουν τα κέρδη τους με τρόπους μονοπωλιακούς και εκβιαστικούς, επειδή οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι απολύτως απαραίτητες για να λείψουν ή για να επιτρέψουν στις επιχειρήσεις να κλείσουν με βάση τον ... ανταγωνισμό, δεν είναι επιχειρήσεις που μπορείς να εμπιστευθείς. Ας σημειώσουμε ότι πολλές (όπως πρόσφατα η ΔΕΗ και παλιώτερα ο ΟΤΕ και ο ΟΣΕ) καταλήγουν σε ομίλους ξένων συμφερόντων, που δεν αφήνουν τα κέρδη στην χώρα. Και βεβαίως σε μιά δήθεν ανταγωνιστική αγορά όπως είνει η ΕΕ, ο φτωχός Έλληνας καλείται να ανταγωνιστεί τον πλούσιο βορειοευρωπαίο, για προιόντα και υπηρεσίες που τιμολογούνται με βάση τους μισθούς του βορειοευρωπαίου. Η ζωή του Έλληνα έχει γίνει εφιαλτική, ξοδεύοντας τις μέρες του κάνοντας αιτήσεις για επιδόματα,δηλαδή μας έχουν κάνει ζητιάνους στο ίδιο μας το σπίτι. Λες και δεν γνωρίζει η πολιτεία ποιός τα δικαιούτα και ποιός όχι. Τέλος, οι πολιτικοί στην Ελλάδα, φροντίζουν ώστε το ξεπούλημα και ο τεμαχισμός των δημοσίων εταιρειών που θα ανταγωνίζονταν τους ιδιώτες, προς το συμφέρον του πολίτη, να είναι εντελώς καταστροφικός ώστε να μην υπάρχει εύκολη επιστροφή στο προηγούμενο μοντέλο, αλλά να εξαρτώμαστε αποκλειστικά από τους ιδιώτες. Για αυτό και μόνο το λόγο, μην δώσεις την ψήφο σου. Και δεν μιλάω σε σένα επιχειρηματία που έχεις την ηλεκτρική εταιρεία άρα άμεσο συμφέρον, ούτε στον όποιο άλλο διαπλεκόμενο μεγαλοεισοδηματία. 

2.Τους λάθος χειρισμούς στην εξωτερική πολιτική, που τα τελευταία χρόνια έχει φέρει την Ελλάδα σε δεινή θέση, αφού ακολουθεί την πολιτική της ΕΕ, των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ, ή και των τριών μαζί, ενώ δεν είναι προς το συμφέρον της. Η αναγνώριση των Σκοπίων ως Βόρεια Μακεδονία είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη. Που από ότι αποδεικνύεται η ΝΔ επιθμούσε να το εκτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην χάσει τους δικούς της ψηφοφόρους. Αλλά δεν έκανε απολύτως τίποτε για να την σταματήσει, ή αργότερα για να την ελέγξει αυστηρότερα. Ένα ακόμη λάθος είναι η στασιμότητα στο Κυπριακό που όσο δεν βρίσκεται μία λύση δίκαιη, είναι πάντα προς το συμφέρον αυτών που επoικίζουν το κατεχόμενο βόρειο τμήμα και μεγαλώνουν τον πληθυσμό τους,εν τέλη, εις βάρος της ίδιας της λύσης. Αλλά υπάρχουν ακόμη και αυτά που έχουν να κάνουν με την αγορά όπλων από ορισμένες χώρες, την αποστολή όπλων σε άλλες χώρες, την απίστευτη κουμπαριά πρώην πρωθυπουργού, το σταμάτημα εξαγωγών προς χώρες που δεν έχουν κάνει τίποτε εναντίον της Ελλάδας, κοκ 

 3.Οι φωτιές και οι άλλες φυσικές καταστροφές που βεβαίως δεν αντιμετωπίζονται με έργα, ούτε προληπτικά, ούτε μετά την καταστροφή. Σταυρώνουν τα δάχτυλα και εύχονται να μην συμβεί τίποτε κακό. Και σα να μην έφτανε αυτό, χρησιμοποιούν τις καταστροφές για δήθεν έργα ανάπτυξης που δεν βοηθούν παρά μόνο κάποιες μεγάλες εταιρείες. Τα δάση αντί να θεωρηθούν μέσον για την μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, θεωρούνται μέσω οικονομικής ανάπτυξης, ως καύσιμη ύλη... Το δε μεγάλο ζήτημα της περιβαλλοντικής αλλαγής, και ειδικά ο τρόπος που το αντιμετωπίζουν, χρήζει τεραστίας προσοχής. 

4.Οι αυξανόμενες απαιτήσεις για ασφάλιση, που με πλάγιο τρόπο ιδιωτικοποιείται, (ποιός αντέχει να πληρώνει με μισθό 650 ευρω επιπρόσθετη ασφάλιση;) για σύνταξη που περικόπτεται, για μεταφορές που ακριβαίνουν και ιδιωτικοποιούνται, για τρόφιμα που έχουν γίνει πανάκριβα, χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη αύξηση των μισθών. Βεβαίως αυτό είναι ένα κόλπο που το γνωρίζαμε ανέκαθεν. Εν μέσω των κρίσεων, τεχνητών ή πραγματικών, μέχρι να γίνουν οι πραγματικές ρυθμίσεις που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, κάποιοι προλαβαίνουν και πλουτίζουν ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού χάνει ότι του έχει απομείνει. Οπότε δεν είναι λύση η αύξηση των μισθών, αφού τότε θα υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια. Αλλά το κυριότερο είναι ότι όλα αυτά εν μέρη συμβαίνουν επειδή η "εσωτερική" υποτίμηση που επέβαλαν οι πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις, ήταν η μεγαλύτερη ηλιθιότητα που ακούστηκε ποτέ. Με αυτόν τον τρόπο ο Έλληνας αναγκάστηκε να εκποιήσει την δημόσια και την ιδιωτική περιουσία του, αφού για όλα τα αγαθά συναγωνίζεται πιά όλη την ΕΕ και με τις ειδικές χρυσές βίζες, όλη την υφήλιο. Οπότε γιατί ο Έλληνας παραγωγός να κρατήσει χαμηλά τις τιμές του όταν μπορεί να πουλήσει πανάκριβα στον Γερμανό, Γάλλο, Κινέζο, κοκ; Και ο Έλληνας καλείται να ζήσει έναν βίο "ολιστικά ειδωμένο", επειδή η χώρα του παρέχει οικογένεια, φίλους, και βοήθεια ενδοοικογενειακή. Λες και στις άλλες χώρες αυτά χρεώνονται επιπλέον. Πόσο απίστευτα υποκριτικό ακούγεται αυτό σαν δικαιολογία από έναν πρωθυπουργό. 

 5.Δεν ξέρω σε ποιό στρατόπεδο εμβολιαστικό ή αντιεμβολιαστικό βρίσκεται ο καθένας από τους Έλληνες. Όμως ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται ακόμη το σύνολο του πληθυσμού, είναι απαράδεκτος. Όποιος πιστεύει ότι η διαχείριση της κατάστασης ήταν επιτυχημένη, ας δει τα γεγονότα. Δεν θα μιλήσω για την εμμονική και τελείως παράλογη αντιμετώπιση του κράτους (αλλά και του συνόλου των κομμάτων που απαρτίζουν την παρούσα βουλή) απέναντι στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που αρνήθηκε να εμβολιαστεί. Αυτό το προσωπικό που εμπιστευόντουσαν όλοι πριν το εμβόλιο και σταμάτησαν να το εμπιστεύονται μετά την άφιξη του εμβολίου και το έδιωξαν από ένα ήδη μαστιζόμενο και υποστελεχωμένο σύστημα υγείας. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ήταν η απόφαση του ακροδεξιού υπουργού, τον Νοέμβριο/Δεκέμβριο του 2021, να μειώσει αυθαίρετα και χωρίς κανένα επιστημονικό δεδομένο, την διάρκεια που θεωρείται κάποιος εμβολιασμένος ή προστατευμένος μετά από ασθένεια, στους τρεις μήνες, από τους αντίστοιχους έξι που ίσχυαν μέχρι τότε και λίγο αργότερα τους αντίστοιχους 9 μήνες για τους εμβολιασμενους και 7 για τους νοσήσαντες που ήταν οδηγία της ΕΕ. Και που μετά από 3 μήνες (τέλος Μαρτίου αρχές Απριλίου) αναγκάστηκαν να το αλλάξουν, έχοντας εμβολιάσει κόσμο που δεν το χρειαζόταν, με εμβόλια που ήταν άχρηστα αφού είχαμε περάσει από την παραλλαγή Δέλτα στην Όμικρον που τα εμβόλια δεν έπιαναν. Γνωρίζω προσωπικά πάμπολλες περιπτώσεις ανθρώπων που κόλλησαν την Όμικρον μόλις μερικές μέρες μετά τον εμβολιασμό τους, με τα εμβόλια για την Δέλτα. Ποιοί ωφελήθηκαν από αυτό; Επειδή σίγουρα δεν ήταν οι άνθρωποι που εμβολιάστηκαν με ένα εμβόλιο που δεν έπιανε πιά το νέο στέλεχος του ιού. Γιατί σίγουρα δεν ήταν οι πολίτες που εμβολιάστηκαν 3-6 μήνες νωρίτερα από όσο είχε δώσει οδηγία η επιστημονική κοινότητα και η ΕΕ. Και δεν γνωρίζουμε ακόμη τις επιπτώσεις. Μία επικίνδυνη κοροιδία άνευ προηγουμένου. Και αυτό μετά από 2 χρόνια lock down καταστροφικά για την χώρα, την οικονομία της και την ψυχική και σωματική υγεία του κόσμου.

 6.Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί ο αυταρχισμός και η ατιμωρησία των πολιτικών και των παρατρεχάμενών τους, επειδή τους έχει αποθρασύνει. Έχουν βάλει όλους τους Έλληνες να τρέχουν για να προλάβουν να πληρώσουν λογαριασμούς και να σώσουν τις δουλειές τους, που δεν έχει μείνει χρόνος και διάθεση για τίποτε άλλο. Ενώ οι ίδιοι κλέβουν, ψεύδονται και εξαπατούν, χαρίζουν επιχειρήσεις και δικαιώματα σαν να είναι το χωραφάκι του παππού τους, με το αζημίωτο φυσικά. Ο κόσμος βεβαίως υποφέρει και παρόλα αυτά έχει δείξει με μεγάλες διαδηλώσεις την διαφωνία του, αλλά δυστυχώς όλες οι κυβερνήσεις κωφεύουν και δεν βλέπουν πιά, παρόλο τον όγκο των διαδηλώσεων. 

7.Οι επιδοματικές πολιτικές ήταν ανέκαθεν λάθος. Σε επείγουσες καταστάσεις τα επιδόματα βοηθούν, αλλά σε μία κατάσταση που κρατάει ήδη πάνω από 12 χρόνια δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις την διαρκή κατρακύλα του πληθυσμού σου με επιδόματα. Και αυτό επειδή τα επιδόματα δεν έχουν μόνιμο χαρακτήρα και δεν μπορεί να γίνει κανένας μακροχρόνιος οικογενειακός προγραμματισμός με βάση τα επιδόματα. Εάν πιστεύει κανείς ότι οι πολιτικές για την υπογεννετικότητα είναι καλές, μάλλον δεν έχει μεγαλώσει παιδιά πρόσφατα. Εξάλλου είναι γνωστό, αφού συμβαίνει εδώ και δεκαετίες πριν την κρίση, οι εκάστοτε κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τα επιδόματα για να συμπληρώνουν το μισθό, και να μην παρουσιάζονται στον προυπολογισμό κάτω από τους κωδικούς των παγιων εξόδων. 

8.Οι υποσχέσεις που δίνουν μας έχουν χορτάσει. Δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο εκτός από υποσχέσεις. Υποσχέσεις που δεν τηρούν, που έχουν πάμπολλες εξαιρέσεις και τελικά δίνονται μόνο για τα αυτιά των εύπιστων, ενώ ταυτοχρόνως χρησιμοποιούνται για να καλύψουν τις διάφορες συναλλαγές τους με τον κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό κόσμο. Ας γίνουν τελικά υπόλογοι τόσο για τις υποσχέσεις που δίνουν, όσο και για αποφάσεις που παίρνουν, για ζητήματα που δεσμεύουν την χώρα για δεκαετίες. Ας γίνονται δημοψηφίσματα με αληθινό αντικείμενο και περιεχόμενο για τα μεγάλα και σημαντικά ζητήματα και ας δεσμεύουν την όποια κυβέρνηση για την τήρηση του αποτελέσματος. 

 9.Με όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν υπάρχει χρόνος, διάθεση και χρήματα για να μορφωθεί η επόμενη γενιά, όχι με πληροφορίες και γνώσεις που βοηθούν στην επαγγελματική κατάρτιση, αλλά με ιδανικά και κριτικό πνεύμα που θα μορφώσουν τον νέο άνθρωπο και θα τον βγάλουν σκεπτόμενο πολίτη. Γιατί ο διαχωρισμός που γίνεται καθημερινά: καταναλωτής/εργαζόμενος/ψηφοφόρος/γονιός/ιδιοκτήτης/κοκ είναι μόνο για να κρύψει την μόνη σημαντική ιδιότητα του ανθρώπου μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία. Αυτή του πολίτη, που σκέπτεται το καλό του συνόλου της κοινωνίας που είναι μέλος. 

10.Από ότι φαίνεται ο τελικός σκοπός είναι η εξαθλίωση του κόσμου και η απώλεια της περιουσίας του, της πατρίδας του. Ας μην αφήσουμε να γίνει αυτό. Ας μην ψηφίσουμε αυτούς που μας λένε ψέματα τόσα χρόνια, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Ας τους στείλουμε στα σπίτια τους και στην ανεργία.

Υπάρχουν ακόμη πάρα πολλά που πρέπει να θυμηθούμε για τους πολιτικούς, πριν ψηφίσουμε. Το τοπίο είναι θολό, αλλά δεν μπορούμε πιά να έχουμε οδηγούς τους βασανιστές μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όποια αλλαγή θέλουμε δεν μπορεί να προέρχεται από αυτούς που οδήγησαν την χώρα εδώ που είναι.