Thursday 12 March 2020

Ημερολόγιο καταστροφής της Ελλάδας - Οι Δημοσιογράφοι




Δεν επιθυμώ να μαντέψω το μέλλον. Είναι ήδη τόσο φανερό στα μάτια μου που ουσιαστικά το βιώνω στο παρόν. Ίσως επειδή τα νέα που οι δημοσιογράφοι ισχυρίζονται ότι ανακαλύπτουν, δεν είναι παρά μία πρόβα τζενεράλε για να δουν τις αντιδράσεις των πολίτων στις αποφάσεις που έχουν ήδη αποφασιστεί και θα παρουσιαστούν σαν λύσεις.

Αλλά ας γίνω συγκεκριμένος. Κανένας μεγαλοδημοσιογράφος δεν βγήκε να ερευνήσει το θέμα των ΕΛΤΑ, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ, των ΕΛΤΑ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΠΑΠ  ή της ΔΕΗ, κοκ.Τα στοιχεία γνωστά και η σύνδεση των στοιχείων ακόμη πο έυκολη. Ευκολότερη και από πρόσθεση για παιδάκια της Α' δημοτικού.

Αλλά βεβαίως οι δημοσιογράφοι στα δημόσια μέσα ελέγχονται διαρκώς από την διοίκηση η οποία με την σειρά της προσλαμβάνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ελεύθερη δημοσιογραφία; Χμμμ... Εάν δεν μας κάνουν την κλείνουμε σε μιά νύχτα στο κάτω - κάτω.

Οι δε ιδιώτες, υποχρεωμένοι να παράγουν ένα προϊόν το οποίο θα μπορεί να τους φέρνει διαφημίσεις  που  εξασφαλίζουν την βιωσιμότητα της επιχείρησής τους...

Ένα λεπτό. ΠΡΟΪΟΝ; ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ; Μήπως κάτι δεν πάει καλά με αυτούς τους όρους;

Μήπως τελικά όταν ένας δημοσιογράφος παίρνει μία διαφήμιση από μία εταιρεία, π.χ. ηλεκτρικού παρόχου, ή εξόρυξης χρυσού,  δεν μπορεί  να βγάζει άσχημες ειδήσεις εναντίον αυτού του παρόχου; 
Τι είδος ελεύθερης και αμερόληπτης δημοσιογραφίας είναι αυτό;

Άλλοι δημοσιογράφοι, απελπισμένοι στο να βρίσκουν διαρκώς νέες ειδήσεις, και αλληθωρίζοντας ζερβόδεξα ιδεολογικά, κάνουν ειδήσεις τις, δικές τους ή των αφεντικών τους,  θεωρίες τους περί έθνους, θρησκείας και εκπαίδευσης. Αυτό βεβαίως δεν είναι δημοσιογραφία, είναι προπαγάνδα.

Ελεύθερη δημοσιογραφία, και οτιδήποτε άλλο καλούμε ελεύθερο, είναι αυτό που δεν φοβάται να χάσει τίποτε από τα κεκτημένα του. Που θα πει την αλήθεια για να ενημερώσει τον κόσμο. Που θα διαχωρίσει την θέση του (ναι, και οι δημοσιογράφοι άνθρωποι είναι και μπορούν να έχουν προσωπική άποψη, αλλά έχουν και επίγνωση ότι αυτό είναι μόνον η δική τους άποψη) από την είδηση. Που θα αλλάξει την άποψή του, ομολογώντας το λάθος του. Που θα ελέγχει προς όφελος του λαού και όχι του δικού του.   Είναι δύσκολα όλα αυτά; Φυσικά και είναι. Και ειδικά όταν τα συμφέροντα είναι πολλά και αντικρουώμενα, ο δρόμος είναι ιδιαιτέρως μοναχικός. Αλλά δημοσιογράφος σημαίνει αυτά τα πράγματα. Δεν πηγαίνει κανείς για την λάμψη, την προβολή και τα λεφτά.  Ή μήπως όχι;



Οι κύριοι δημοσιογράφοι πρέπει να καταλάβουν ότι εφόσον δεν επιτελούν σωστά το έργο τους και ουσιαστικά εξυπηρετούν τα σχέδια των βρώμικων πολιτικών και των επιχειρηματιών φίλων τους, τελικά όχι μόνο θα μείνουν χωρίς δουλειά στο μέλλον, αλλά θα θεωρηθούν συνυπεύθυνοι για αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας.


No comments:

Post a Comment