Τον τελευταίο μήνα, άκουσα στο ραδιόφωνο και διάβασα στο διαδίκτυο, διαφημιστικές καταχωρήσεις δύο τραπεζών, οι οποίες παρουσίαζαν το κοινωνικό τους έργο. Η μία ανέφερε κάτι σχετικά με την οικονομική ενίσχυση που έδινε και πιθανόν δίνει ακόμη σε γυναίκες και σε ζευγάρια που αποκτούν παιδιά, ενώ η άλλη ανέφερε την βοήθεια που δίνει σε γυναίκες και πιθανότατα και άντρες, που υποφέρουν από διεμφυλική βία.
Ο δηλωμένος συνολικός αριθμός των ατόμων που βοήθησαν μέσα από τα προγράμματά τους και οι δύο τράπεζες δεν υπερβαίνει τα 50. Δεν ξέρω εάν το χρήματα που πλήρωσαν για την διαφήμιση αυτού του έργου τους ήταν περισσότερα από τα χρήματα που έδωσαν ως βοήθεια. Δεν μπαίνω καν στο ηθικό μέρος του να διαφημίζεις την τράπεζα με το να παρουσιάζεις το όποιο καλό έκανε. Αυτό ας το κρίνει ο καθένας ξεχωριστά.
Αλλά εάν αναρωτηθούμε πόσα χρήματα του Ελληνικού λαού χάθηκαν στο πιθάρι των τραπεζών από το 2010, με συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις και ίσως ακόμη νωρίτερα με τα δάνεια που έδιναν χωρίς ενδελεχείς ελέγχους, ώστε κάποια στελέχη να καρπώνονται τα bonus, τα προγράμματα που λένε ότι βοηθούν 50 άτομα ή έστω οικογένειες, είναι σταγόνα στον ωκεανό αυτών που χάθηκαν από τον ελληνικό λαό και βεβαίως μια τέτοια διαφήμιση μπορεί να εκληφθεί ως υποκρισία.
Επειδή η ζημιά που έκαναν οι τράπεζες στην Ελληνική κοινωνία αυτό το διάστημα ήταν τόσο μεγάλη που ευθύνεται εμμέσως τόσο για την μείωση των γεννήσεων παιδιών, όσο και για την διεμφυλική βία. Αφενός επειδή οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν τόσες φορές, χωρίς να υπάρχει κανένα όφελος προς τον πολίτη ο οποίος πλήρωσε τις ανακεφαλαιoποιήσεις. Αφετέρου επειδή η ρευστότητα που τους δόθηκε από την ΕΚΤ ποτέ δεν μεταφράστηκε σε δάνεια σε μικρομεσαίους, μεταξύ άλλων για αγορά κατοικιών, αλλά μόνο για καταναλωτικά δάνεια. Μάλιστα η ακραία πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, τους επέτρεψε να πουλήσουν δάνεια σπιτιών, κόκκινα και μη, σε funds τα οποία ευεργετήθηκαν από νομοθετήματα φωτογραφικά, για να εκβιάσουν χρηματικά ποσά και να κάνουν τελικά κατασχέσεις ακινήτων. Και σα να μην έφτανε αυτό, η αύξηση των επιτοκίων, δήθεν για να παταχθεί ο πληθωρισμός από την δήθεν συσσώρευση χρήματος λόγω των lock down, αύξησε μεταξύ άλλων και την δόση των δανείων σε τέτοιο βαθμό που παλιοί συνεπείς δανειολήπτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες δόσεις που αυξήθηκαν πολλές φορές και πάνω από 50%, ενώ το να πάρει κάποιος δάνειο για πρώτη κατοικία, ακόμη και εάν πληρεί τα κριτήρια, είναι σα να βάζει το χέρι του σε φωλιά φιδιών.
Η δε αύξηση της βία στην κοινωνία μας, είναι μεταξύ άλλων έκφραση έλλειψης επικοινωνίας και χρόνου, έντονης σωματικής και ψυχικής κούρασης, απώλεια ελπίδας για καλύτερο μέλλον. Βεβαίως οι τράπεζες κάνουν την δουλειά τους σύμφωνα με το συμφέρον των μετόχων τους. Η διαφορά είναι ότι με τόσες ανακεφαλαιοποιήσεις, ουσιαστικά οι τράπεζες θα έπρεπε να ανήκουν στους πολίτες και όχι να πωλούνται για ένα κομμάτι ψωμί σε ιδιώτες που μάλιστα είναι από το εξωτερικό. Όχι ότι έχει μεγάλη σημασία, αφού το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
ΥΓ. Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτό το κείμενο γραμμένο από τον πρώην υπουργό οικονομίας και νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος:
https://www.naftemporiki.gr/afieromata/1313796/i-poreia-ton-trapezon-apo-to-2010-eos-simera/
Είναι μια απόδειξη ότι η πλήρης προσήλωση στους οικονομικούς στόχους και την ευμάρεια των αριθμών και των τραπεζών, αδιαφορώντας για την μοίρα ή ακόμη και την ευθύνη των πολιτών και πελατών των τραπεζών, είναι αυτό που μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα. Με την διαφορά ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πολιτικοί εκλέγονται για να εξυπηρετούν τον πολίτη με τα εργαλεία που έχουν και όχι να τους αφανίζουν με αυτά τα εργαλεία.
