Η υποκρισία των τραπεζών

 Τον τελευταίο μήνα, άκουσα στο ραδιόφωνο και διάβασα στο διαδίκτυο, διαφημιστικές καταχωρήσεις δύο τραπεζών, οι οποίες παρουσίαζαν το κοινωνικό τους έργο. Η μία ανέφερε κάτι σχετικά με την οικονομική  ενίσχυση που έδινε και πιθανόν δίνει ακόμη σε γυναίκες και σε ζευγάρια που αποκτούν παιδιά, ενώ η άλλη ανέφερε την βοήθεια που δίνει σε γυναίκες και πιθανότατα και άντρες, που υποφέρουν από διεμφυλική βία. 

Ο δηλωμένος συνολικός αριθμός των ατόμων που  βοήθησαν μέσα από τα προγράμματά τους και οι δύο τράπεζες δεν υπερβαίνει τα 50. Δεν ξέρω εάν το χρήματα που πλήρωσαν για την διαφήμιση αυτού του έργου τους ήταν περισσότερα από τα χρήματα που έδωσαν ως βοήθεια. Δεν μπαίνω καν στο ηθικό μέρος του να διαφημίζεις την τράπεζα με το να παρουσιάζεις το όποιο καλό έκανε. Αυτό ας το κρίνει ο καθένας ξεχωριστά.

Αλλά εάν αναρωτηθούμε πόσα χρήματα του Ελληνικού λαού  χάθηκαν στο πιθάρι των τραπεζών από το 2010, με συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις και ίσως ακόμη νωρίτερα με τα δάνεια που έδιναν χωρίς ενδελεχείς ελέγχους, ώστε κάποια στελέχη να καρπώνονται τα bonus, τα προγράμματα που λένε ότι βοηθούν 50 άτομα ή έστω οικογένειες, είναι σταγόνα στον ωκεανό αυτών που χάθηκαν από τον ελληνικό λαό και βεβαίως μια τέτοια διαφήμιση μπορεί να εκληφθεί ως υποκρισία. 

Επειδή η ζημιά που έκαναν οι τράπεζες στην Ελληνική κοινωνία αυτό το διάστημα ήταν τόσο μεγάλη που ευθύνεται εμμέσως τόσο για την μείωση των γεννήσεων παιδιών, όσο και για την διεμφυλική βία. Αφενός επειδή οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν τόσες φορές, χωρίς να υπάρχει κανένα όφελος προς τον πολίτη ο οποίος πλήρωσε τις ανακεφαλαιoποιήσεις. Αφετέρου  επειδή η ρευστότητα που τους δόθηκε από την ΕΚΤ ποτέ δεν μεταφράστηκε σε δάνεια σε μικρομεσαίους, μεταξύ άλλων  για αγορά κατοικιών, αλλά μόνο για καταναλωτικά δάνεια. Μάλιστα η ακραία πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, τους επέτρεψε να πουλήσουν δάνεια σπιτιών, κόκκινα και μη, σε funds τα οποία ευεργετήθηκαν από νομοθετήματα φωτογραφικά, για να εκβιάσουν χρηματικά ποσά και να κάνουν τελικά κατασχέσεις ακινήτων. Και σα να μην έφτανε αυτό, η αύξηση των επιτοκίων, δήθεν για να παταχθεί ο πληθωρισμός από την δήθεν συσσώρευση χρήματος λόγω των lock down, αύξησε μεταξύ άλλων και την δόση των δανείων σε τέτοιο βαθμό που παλιοί συνεπείς δανειολήπτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες δόσεις που αυξήθηκαν πολλές φορές και πάνω από 50%, ενώ το να πάρει κάποιος δάνειο για πρώτη κατοικία, ακόμη και εάν πληρεί  τα κριτήρια, είναι σα να βάζει το χέρι του σε φωλιά φιδιών. 

Η δε αύξηση της βία στην κοινωνία μας, είναι μεταξύ άλλων έκφραση έλλειψης επικοινωνίας και χρόνου, έντονης σωματικής και ψυχικής κούρασης, απώλεια ελπίδας για καλύτερο μέλλον. Βεβαίως οι τράπεζες κάνουν την δουλειά τους σύμφωνα με το συμφέρον των μετόχων τους. Η διαφορά είναι ότι με τόσες ανακεφαλαιοποιήσεις, ουσιαστικά οι τράπεζες θα έπρεπε να ανήκουν στους πολίτες και όχι να πωλούνται για ένα κομμάτι ψωμί σε ιδιώτες που μάλιστα είναι από το εξωτερικό. Όχι ότι έχει μεγάλη σημασία, αφού το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.  

ΥΓ. Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτό το κείμενο γραμμένο από τον πρώην υπουργό οικονομίας και νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος:

https://www.naftemporiki.gr/afieromata/1313796/i-poreia-ton-trapezon-apo-to-2010-eos-simera/

Είναι μια απόδειξη  ότι η πλήρης προσήλωση στους οικονομικούς στόχους και την ευμάρεια των αριθμών και των τραπεζών,  αδιαφορώντας για την μοίρα ή ακόμη και την ευθύνη των πολιτών και πελατών των τραπεζών,  είναι αυτό που μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα. Με την διαφορά ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πολιτικοί εκλέγονται για να εξυπηρετούν τον πολίτη με τα εργαλεία που έχουν και όχι να τους αφανίζουν με αυτά τα εργαλεία.

 

The global experiment.

 What we experience today is a sociological "experiment" of planetary dimensions, gone completely wrong.

People are rapidly losing their freedoms and belongings, by use of many methods, mainly fear and inflation of prices. They are driven into self imposed prisons, in order to keep what they have accumulated previously, but alas, this way they are going to lose everything.

The ones initiating and contacting the experiment have beliefs that force them to perpetuate the experiment. And this despite indications that everything is going wrong and that the experiment is harmful for societies and the planet. Also many scientists offer their valid views and there is actual proof that this "experiment" claims human lives. 

Some people may say it is a game perpetuated by  rich families to extend their wealth, since their actions are not influencing them, but in the contrary makes them even richer. Whatever it is, their logic is twisted. It is based on two paradoxical concepts, making it foolproof:

If the population was feeling bad and didn't like the experiment, they would revolt and change it. 

If they revolt, they don't know what's good for them and we will stop them.

Of course this concept leads us nowhere else but into the self-fulfillment of their original plan whatever this may be. Whatever it is,  it is a plan of  racist psychopaths. A racism of Haves against the Have Nots. 

The fact remains that the only solution out of it, is for the world population to revolt against this "experiment" en mass, putting aside any differences they have. These differences are rather trivial to the results we are going to have if the "experiment" succeeds. Only the massive protest and change of system of governments and finance  will bring results. If capitalism which seems to have prevailed in most of the world is only an economic system, why there is lack of democracy wherever it is established?

  

Public monopolies and their unreasonable extermination by the EU

Imagine that you have a number of businesses under your control, that combined together, control nearly everything in your country and since we imagine this, why not the world. You are technically a monopoly. It sounds bad, doesn't it? 

 But let's just investigate the conditions before we jump to a conclusion. 

 If you are a private business and you are technically or practically a monopoly, how could that be?

There are supposed to be laws that prevent you from being a monopoly. The reason that monopolies are not allowed is because the consumer does not have a choice and the business can set its prices without fear from competition. In the long run it also means that services can become stagnant and inefficient since there is no other competitor to drive them towards more modern, efficient and economic solutions. Most importantly it also means that you have become so crucial for everyday life, that you can dictate rules that perpetuate your monopoly and make you even stronger. In effect the leverage you have against the government is so strong that the government can not go against you, without critically affecting the life of their citizens. The monopoly has also become a booby trap. 

Of course this is the view of the consumer. The businessman can claim that if he offers the best product/service, why should he be stopped or prevented from taking the whole market. In fact the obstacles of monopoly laws that he has to overcome, distract him from his quality business and make his products/services more expensive for the consumer. In the end the owners/shareholders get to pocket the profits and if the product is crucial and good, deservedly so. 

But what if the monopoly is a public one? 

Why does EU and neo liberals fight the public monopolies, especially in the energy, water, communication, transportation, health and education fields, where it is crucial and humane that all people have access to them, practically for free - but actually paid by taxes - or at a very low affordable cost? And the profits return to the people. Why the government wants to limit itself in a mere regulatory position, when the politicians can run the public businesses as a giant monopoly, allowing competition, if any, to actually work for the benefit of the consumer. If a private business wants to compete in these sectors, let them, but without the help of their elected buddies, buying the public infrastructure for peanuts and then doing nothing to maintain it, raising the cost of services and pocketing the profits.

 A recent example in Greece is ELTA, the national postal service. During the COVID-19 extended lock-downs, it was the only postal service in Greece that managed to deliver goods in reasonable time, despite the terrible overload of mail. The extended branching in Greece which due to its very difficult terrain needs many locations to function and serve all people, helped greatly. But even after the lock-downs, many people had changed habits and the electronic commerce meant that the volume of mail and parcels got bigger, so ELTA could actually continue to work and with the advantages it had, make a huge profit. The plan to devalue and close or sell ELTA was set way before the lock-downs and is carried out even today,  despite obviously been illogical and harmful for the Greek citizens. 

 The problem is this: the current government, but also all governments before them, try to devalue ELTA in order to sell it or close it down. Their petty excuse is that the postal service is funded directly by the taxation and this constitutes unfair competition towards the other private companies. It goes without saying that the problem is not as simple as that. Let me explain. The governments tried hard to make this happen. 

The series of actions are there for everyone to see: 

1.Took away from the company the healthy Postal Savings Bank and practically gave it away to a private sector bank. At the same time, under the advice of people placed there by the government,  ELTA took up investments that lost money, for example as a provider of electricity(!)  to compete with the public electrical company DEI. This alone speaks volumes. Of course it failed miserably. https://www.news247.gr/energia/oristiki-exodos-ton-elta-apo-tin-promitheia-revmatos-ton-maio/

2.The postal service in Greece had an obligation to serve all remote areas in Greece. Greece's geography is hard for transportation and therefore postal services. There are several companies that simply do not serve difficult areas or charge way too much. This is also true for the power companies, transportation means, schools and health care. This means that the remote areas will be depopulated, as a result. Which also means that the government that often cries for the vast populations in the cities, will either has to pay vast sums of money to help the people cover these extra costs or simply won't care. * 

3.The postal service provides services that are vital to a nation. It can not be seen as merely sending letters and products, but rather as a crucial part of  society and the economy. The fact that private postal services operate based on profit, means that they will not be able or willing to do whatever a public postal service is obligated to do, even without a profit for a specific transaction. So, as we see with other privatized sectors (maritime transportation, education, health, security, pension programs, etc) when there is no public sector to act as a counter balance / competition,  people  are lacking those services. But if you give away the healthy and profitable parts of a company and you reserve only the difficult and unprofitable cases, the balance sheet will always look bad. 

4.It is pretty peculiar that during these lock-down periods, ELTA management chose to get rid of senior personnel, by giving them early pensions and bonus for early retirement (!), close down more than 200 shops around Greece (there are small towns that do not have an ELTA shop anymore!) and actually making its system for posting quite complex and slow for the average user. At the same time a peculiar scheme of price hiking gave the ultimate blow. If a private owner had ELTA, he would have thrived and beaten down all his competition, making extraordinary profits at the same time. And if it was run as a public business,  the consumer - citizen would have benefited from it.  This was an orchestrated plan by the government to render the services unbearable, with inexperienced new personnel, bad electronic system (remember the hacking some years ago, that took the system out for over two weeks?) and fewer physical points, with extra unrelated to the postal work and least profitable choirs, like paying bills, selling gifts, etc.  They are actually tearing it down, to either sell it as a failed company, or to close it altogether. Both results lay the ground free for the private postal services to take over. The result for the society and  commerce will be devastating.

*. The recent example after the selling of the Public electrical company DEI, proves that the government does not care about its people. They have sold the publicly owned 49% for a reported 2.1 billion Euros. The value of the company of course is not the value of its stock. The newest coal power plant in Ptolemaida alone, costs more than 1.5 billions, taxpayers' money. But what's worse is that with this move, there was no public provider anymore, so the privately owned companies could actually move forward with all their means and raise the cost of electricity. Which they did less than a month after the sale!  It is not a matter of conspiracy in the strict sense, since there was no need to make arrangements with each other. They just moved towards the same direction all together and using an EU flawed system to price the electrical power, they charged for the electricity so much that DEI new owners alone, got their original investment back in a year, in fact twice! It is of importance to note that the government funded a big part of this sudden and inexplicable raise in price, that happened to coincide with the sale of DEI. They paid back twice the sum they got from the original sale! And for those who claim the the Ukraine war had something to do with it, let me remind them that this was 6 months before the war. But it is importance for two reasons. Because the government funds come from taxes (so the excuse that they should not support a public company with tax money is revealed to be just an excuse) and because these funds went to private pockets and did not return to the state through a public company as they should, or even as taxes from private profits. So in effect, they gave away DEI and now we all get to pay more for our electricity and nothing stays in the Greece.

Their solutions are the problem. A letter to my daughters to be read after 10 years.

Dearests,
I am writing to you in the hope that after 10 years you will have the time to read and the necessary experience to understand what I am writing to you.
I am not sure how things will have evolved by then, but I am absolutely certain that they will not be good for the majority of people. Physical catastrophes, wars and terrifying events that I can not even imagine, will take place. During the same time  you will be  worried about your studies, a paying job and possibly your very own families.  But all these worries will probably take the back seat as you strive to solve the urgent instead of dealing with the important.

And all this because people in power now, are so ignorant of the consequences of the damage of the environment, not from the climate change, but from the inexplicable economic exploitation that is leaving the world in ruins. Politicians'  actions are just conferences and big fat words. Politicians are just the pawns, ambassadors of big business and their purpose is to  simply find excuses to stall, to gain some more time while their masters profit, bringing situations to critical condition and then offering a solution that looks necessary and inescapable.  Consequently we end up with bad solutions to problems that could have been solved earlier and with better outcome. 

 

 

In fact, their solutions are the problem.

 

What is lost in this train of thought is a simple thing. People are just the time they live. And most of the time, nowadays, is lost worrying because you have a lousy paying job, a mortgage or rent that is increasing constantly, the cost of living in general has skyrocketed and this means that they are stealing the precious time from me and from the future, from you. Unfortunately all their decisions will be wrong, because they will be based on profit and not on actual viable solutions. What is even more unfortunate is that what we have experienced with COVID-19, has been proven to be  a carefully orchestrated plan to change the way people perceive things, so in the future, the people in power can implement their plans for the world. They will fail, but at what cost?  What you will face and have to do will be even more urgent, even more desperate.   

 

 

 The world is vast, but the social media create the impression that the world is small, packed in a screen and hateful if you have a unique opinion. It is called cancel culture or WOKE. And it is the most dangerous thing that is happening in the internet and influences real life in an immeasurable degree. People's opinions are no longer free and the majority of controlled ideas are hostile towards the opinions that do not match their own. Some people are ready to judge other people, that they do not know,  from just one sentence they posted on the social networks. Of course you can not create a social network with people you don't know or based on hateful judgemental attitude.  

It is the death of society as we knew it and the stillbirth of a new society. 

I hope that it isn't so, but I want you to know I tried, but failed.

Love 

your dad

 

 

 

This is the situation in Greece in order to compare it with the situation in your country. If they seem similar, then you know something bigger is going on.

13 years ago, the Greek government passed the first memorandum. That was the beginning of Greece's downward spiral. Back then they wanted Greeks to believe that Greece was a special case, and the memorandum was solely the result of years of  mismanagement. 

After more than a decade, the public debt of Greece has not dropped, but now, after selling off (for peanuts)  many of the profitable public companies - assets, there is little chance of ever paying the debt  back, since there is no way of making this money from taxes.  

Despite this common knowledge, Goldman Sachs and other similar companies, recently issued a statement that Greece is for the first time in 13 years, close to regaining investment grade status. 

Of course, this is one of the companies that was also accepting bets against Greece 14 years ago, so can we trust them since they seem to have financial interests tied to Greece? I think not. It is not only illogical, it is also immoral and it should be illegal.  But of course the game they play is not beneficial only to these companies, or other ones hidden in the shadows of the financial world, but also are beneficial for certain governments of the world that have not lost their Neo-collonial attitudes towards the world.

They are the new mafia of the world, and they appointed as servants and pawns to rule small countries like Greece, in order to pass their will in a "democratic" way. 

Unfortunately democracy has died in Greece a long time ago and the body is still not buried and it smells badly. The current government of Greece was voted by merely  20,5% of the voters, (they claim 41%, but with nearly 50% abstaining voters, the percentage is really half) yet due to the electoral system, the party was able to gain the majority of seats, so any voices from the opposition carry absolutely no weight at all. The government can bring laws in the parliament that they themselves  will vote and execute, so there is no actual distinction between the three powers:  legislature and executive and judiciary. Because the same government appoints the supreme judges. 

 

 

In May 2023,  people have asked the politicians to create a government of many political parties, so the voices of all people could be expressed within the government, but the current government chose not to listen. They knew that with the next electoral law, and the huge amount of voters that abstained from the elections, it would be easy to become the government with about 20% of the total. It was just a matter of convincing all they traditional voters and those that had shared interests (see: gaining from the current political status of selling out public assets) and they accomplished that, despite all the scandalous choices of the previous 4 years. (and many more before that)                 

I can not say something original, because it is the same old story. They use big words and promises, that you realize that they are full of exceptions. This is so tragic because you realize all the exceptions only when you are in need. And the exceptions are so many that nearly everybody is affected negatively in the country. Well, apart from this 20% that think that will make it, even if the whole society fall apart. 

But the lies work  because either people chose to believe in them, or because they do not become widely known.  Unfortunately, even after a so-called leftist government from 2015-2019,  all the injustices that people have been shouting about for years and years are still here tormenting our daily life. 

After stealing and selling the public assets, they now steal the private property, with huge taxes that are indirect confiscation, since nothing returns to the tax payer. What's more,  they execute the young generation with salaries that can not even cover their rent, forcing them to leave Greece, or stay but being unable to raise a family, have personal creative time and do anything else but work to make ends meet. 

The law that passed today in the Greek parliament,  that among others "allows" people to work 13 hours  each day, is a mockery to all the hard working people, because the hourly salary is still around 5 euros per hour, while the inflation is over 20%!  

So what they do, is  steal our only available time which is NOW, by referring to our glorious past and promising  a wonderful future if we follow their policies. Which have been proven wrong again and again, yet they insist on them . Selling all public companies, destroying the small villages and cities by stripping them of they resources and allowing nature to be destroyed so they can set up with fast track procedures  that are not beneficial to nature  and rendering the population helpless and poor. In effect the politicians  are giving away Greece to obscure companies and people to exploit. And Greeks that remain in Greece and can work, are a bonus for all these businesses, cheap labor.

At the same time, people are struggling to afford their rent, since now Greeks in big cities, have to compete with tourists that rent Air BnB, people from abroad  that buy property as an investment, people that need to spend 250.000 Euros to get a golden visa, etc. And the government does nothing for this, because all it thinks is its cut from this income...  

After 13 years of crisis in Greece the government still has the nerve to blame the poor people that things are taking so long to get straightened out and demand more sacrifices simply because the poor people didn't accept and follow their policies to the letter. 

If this reminds you of the situation in your country, then there is something bigger going on.

Πως να καταστρέψετε την Ελλάδα.

 Φτάνοντας στο 2023, διαπιστώνω ότι όλες μου οι δυνάμεις, σκέψεις, χρόνος, χρήματα και σωματικές αντοχές, έχουν φτάσει στο όριό τους. Πέρα από αυτό το όριο, αρχίζει η κατάρρευση. 

Δεν είχα αμφιβολία ότι οι λύσεις για την σωτηρία της Ελλάδας μετά το 2010  ήταν λανθασμένες, αλλά αυτό ήταν και η έμπρακτη απόδειξη. Μετά από 13 χρόνια διαρκούς κατηφόρας και ενδοτισμού, συνεχίζουμε να κατρακυλάμε ανεξέλεγκτα. Το πότε θα σταματήσει το κατρακύλησμα δεν το ξέρουμε, δεν μπορούμε καν να το δούμε. 

Ταυτοχρόνως ήταν η απόδειξη ότι αυτοί που μας κυβερνούν δεν ενδιαφέρονται για τους Έλληνες που κατοικούν σε αυτή τη χώρα, αλλά για την επιχείρηση που ονομάζουν Ελλάδα και που τα τελευταία χρόνια τεμαχίζουν και πωλούν χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς λογική ή έστω για το συμφέρον του κόσμου που κατοικεί σε αυτό το κομμάτι γης. Επειδή είναι οι κάτοικοι της χώρας, που το κάνουν Ελλάδα, όχι το αντίστροφο. Το κάνουν αυτό χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, θεωρώντας ότι οι εκλογές που τους βγάζουν με ένα ισχνό ποσοστό κυβέρνηση, είναι η λευκή επιταγή για να κάνουν ότι θέλουν. 

Ίσως κάποιοι πιστεύουν ότι το σύστημα των εκλογών είναι αδιάβλητο, ότι τα αποτελέσματα είναι δημοκρατικά, ότι η εξουσία για την κυβέρνηση απεριόριστη, αλλά τι γίνεται εάν η εκλεγμένη κυβέρνηση αποτελείται από ανθρώπους που δεν βάζουν το συμφέρον των Ελλήνων πάνω από όλα; Που εκλέγονται ως κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία, με μόλις το 20% του εκλογικού σώματος; Που χρησιμοποιούν τα κόμματα και τις διασυνδέσεις τους με την οικονομική εξουσία, ώστε να κερδίσουν την πολιτική εξουσία που με την σειρά της θα ευνοήσει την οικονομική εξουσία σε έναν διεφθαρμένο φαύλο κύκλο;

Όσοι δεν μπορούν να δουν την καταστροφή της Ελλάδας,  είτε κοιτάζουν αλλού, επειδή εκεί είναι τα συμφέροντά τους, είτε τα μάτια τους έχουν ήδη θολώσει  από αυτά που βλέπουν τόσα χρόνια. Το χτίσιμο της Ελλάδας, με όλα τα στραβά και τα άσχημά της πήρε πάνω από 150 χρόνια. Και μέσα σε 40 χρόνια βλέπουμε τους κόπους και τις θυσίες των προγόνων μας να ξεπουλιούνται. Πράγματα που είναι αδιανόητο για μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα να παραχωρεί, όπως το ρεύμα, η επικοινωνία, η συγκοινωνία, η υγεία και, από ότι φαίνεται και ότι άλλο έχει μείνει ακόμη, αφού  προετοιμάζεται για πώληση, η παιδεία , τα ταχυδρομεία, ο ορυκτός πλούτος κοκ.

 

 

Εάν αναρωτιέται κανείς πως γίνεται να ξεπουλάς μια επικερδή επιχείρηση για ένα κομμάτι ψωμί, και τα κέρδη της εταιρείας τον πρώτο χρόνο να ξεπερνούν την τιμή πώλησης, δεν έχει να δει πέρα από την ΔΕΗ. Παρόμοιες περιπτώσεις έχουμε όμως και για τον ΟΠΑΠ και τον ΟΤΕ, ξεχνώντας όμως ότι όσο ήταν κρατικές τα κέρδη επέστρεφαν στο κράτος, και οι χρεώσεις μπορούσαν έως ένα βαθμό να ελεχθούν από αυτό, προσφέροντας μια άμεση κοινωνική πολιτική, σε περιόδους ανάγκης. 

Τώρα κερδίζουν οπαδούς με επιδόματα και δωράκια που προέρχονται από νέα δανεικά και όχι από την αναστήλωση της οικονομίας. Είναι ουσιαστικά ένα σχέδιο πυραμίδα, το οποίο όταν καταρρεύσει θα φανεί το μέγεθος της απάτης και της καταστροφής. Τα ιδεολογικά δεκανίκια που χρησιμοποιούν για τους οπαδούς του νεο-φιλελευθερισμού, έχουν ήδη δείξει τα αποτελέσματά τους στις κοινωνίες που τα έχουν ενστερνιστεί εδώ και δεκαετίες, αλλά βεβαίως οι οπαδοί εθελοτυφλούν για τις συνέπειες στις κοινωνίες. 

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι απλώς προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να επιτελέσουν το καταστροφικό τους έργο που είναι η πλήρης πώληση όλων των δημοσίων επιχειρήσεων, του ορυκτού πλούτου και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, η ψήφιση νόμων που διαλύουν την πατρίδα μας και δυσχαιρένουν το έργο οποιασδήποτε επόμενης κυβέρνησης για πραγματική ανάπτυξη. 

Οι φωτιές που δεν σβήνουν ποτέ

 Το να κατηγορείς την κλιματική αλλαγή για τις φωτιές, αλλά να μην κάνεις τίποτε για την αντιμετώπισή τους είναι απλώς στάχτη στα μάτια του κόσμου. Το να μειώνεις τον προϋπολογισμό της πυροσβεστικής υπηρεσίας, τον αριθμό των ατόμων που ασχολούνται με την πυροπροστασία των δασών, τις προληπτικές  εργασίες που απαιτούνται για τον περιορισμό των πυρκαγιών και όλα αυτά να τα αντικαθιστάς με νόμους που λένε ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ασφαλίζουν τα σπίτια τους ώστε να έχουν έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ και ότι οι εμπρηστές θα αντιμετωπίζουν αυστηρότερες ποινές καθώς  και με υποσχέσεις ότι θα αυξηθούν τα μέσα και οι οι πυροσβέστες, δεν είναι φυσικά σοβαρά πράγματα. Και εάν μέχρι πρότινος κάποιοι χρησιμοποιούσαν την κρίση του 2010 για να δικαιολογηθούν για την υποστελέχωση και την ανυπαρξία εξοπλισμού και μέσων, σήμερα που όπως ισχυρίζονται όλα πάνε καλά, ποιά είναι η δικαιολογία τους; Ποιός φταίει αυτή τι φορά; 

Εάν όντως η κλιματική αλλαγή είναι το κύριο πρόβλημα μας, γιατί δεν επενδύετε σε περισότερα μέσα ώστε να αποτρέψετε  τις καταστροφές που θα γίνονται περισσότερες και εντονότερες; Γιατί απλώς τις αφήνετε να συμβούν αδιαφορώντας για τις καταστροφές, τόσο τις φυσικές όσο και της περιουσίας του κόσμου; Δεν είναι δυνατόν η μόνη σας λύση να είναι η απομάκρυνση του πληθυσμού ώστε να μην έχουμε ανθρώπινες απώλειες. Ποιός χάνει και ποιός κερδίζει από τις πολιτικές σας; Σε ποιούς μεταφέρετε το κόστος της αδιαφορίας σας; 

 

   

I belong in the generation some call X, but X is just two letters before the end of the alphabet. Greek elections June 2023

Here is a little tale of deceit, for the ones that are far away, to  read, so they can  be aware. And for those already experiencing it, maybe to understand it.

Some 20-25 years ago, in a small country with lots of beaches and sun, olive oil and wine, things were looking wonderful. The bad smell of the past has been deodorized with fat paychecks issued by the government with the aid of the EU central bank, new constructions, a booming bank industry and the easiness to get whatever you wanted from all over the world, via the internet.

 

Convincing  people that this is the new reality wasn't hard. Who is going to deny a better life, when it is handed to them? The truth was neatly swept under the carpet, by the politicians. A new type of dependence, the worst kind, a debt, was created rapidly. And then all of a sudden, it was all over. 

 

People were asked to pay back for everything owed. And the ones that got the lion's share, had tools to fight this request, but all the rest were forced to pay. Disproportionately, since they had to pay for the ones that wouldn't pay. 

 

All of a sudden, in 2010, 2 years after the 2008 economic meltdown in the USA,  this land became a protectorate, with phony governments, that were actually not in the position to decide, but were  rather placed there, in order  to convey the decisions the EU, ECB  and the IMF  handed to them. 

 

So now, the same political parties that ruled all these years, that brought us to this awful state, are again asking for our vote, in order to "save us". 

 

We need to be saved from them.

 

I wonder if people understand that you should not trust the murderer after he has killed half of your family.

I belong in the generation some call X, but X is just two letters before the end of the alphabet.  

 

Ο χρόνος που τελειώνει - Εκλογές 2023

 Αγαπητοί μου συμπολίτες, κλέφτες και λωποδύτες, (όπως έλεγε και ο Καραγκιόζης)  μαζευτήκαμε ξανά, έναν μόλις μήνα από τις προηγούμενες εκλογές, για να ψηφίσουμε. Δεν ξέρω εάν η λογική να ψηφίσουμε αυτούς που εκφράζουν τα συμφέροντά μας αποτυπώθηκε στις προηγούμενες εκλογές. Εάν ναι, σημαίνει ότι μας έχουν πείσει ότι είμαστε όντως κλέφτες και λωποδύτες και ότι είναι απλώς ζήτημα χρόνου να πιάσουμε την καλή. Φυσικά δεν θα πετύχουμε όλοι, κάποιοι θα καταποντιστούν, και συνήθως αυτοί θα είναι οι άξιοι, που δυστυχώς έχουν ένα ελάττωμα - πιστεύουν στην καλωσύνη του κόσμου και ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι από την φύση τους καλοί και λειτουργούν ανιδιοτελώς για το σύνολο της κοινωνίας. 

Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν. Είναι ένα μικρό παραθυράκι μόνο, στον τοίχο της αδικίας και της απάτης που έχουν χτίσει οι πολιτικοί της Ελλάδας τις τελευταίες 4-5 δεκαετίες. Ας αποδείξουμε ότι είμαστε ακόμη ικανοί να τους ξεχωρίζουμε και να τους εκλέγουμε για το κοινό καλό μας. Ή έστω ας φανούμε λογικοί και ας εκλέξουμε ανθρώπους που όντως εκπροσωπούν το συμφέρον μας. Γιατί με το να εκλέξουμε ξανά κάποιο από τα κόμματα που μας έχουν κυβερνήσει στο παρελθόν, απλώς σκάβουμε τον λάκκο μας.

 

 

Elections in Greece 2023

 The recent elections in Greece, in May 2023, were crucial for all political parties, but most crucial for the Greeks. The results would define not only the immediate future, but most likely the future of at least 2-3 generations, if Greece can make it that long.

And this is why the results surprised many Greeks. First of all 40% of the people didn't go to vote, which was a very high percentage, given the importance of the elections, using for the first time (after decades) a system of elections, which would not favour the first party with a bonus of many extra seats in the parliament. This way more parties would be easier to enter the parliament and help make a better representative base to voice more people's views. But it wasn't meant to happen. 

By the way, the 40% of people that didn't go to vote, was similar, if slightly smaller than the previous elections. This means that the pool of voters that smaller parties expected to get votes from, simply didn't behave as expected and didn't show up at all.  So there were no new smaller parties entering the parliament. As a matter of fact, less parties entered than the previous parliament term.

 The governing party New Democracy (ND) , despite an unsuccessful term, that has deepen the chasm between rich and poor,  sold out crucial public assets, like the electric company, repeatedly tried to sell the public water companies and lied about it just before the elections, was responsible for the biggest  train accident in recent Greek history, made public services, such as health, education, pensions,  inaccessible and inferior with a clear plan to privatize them, changed the laws that protected people's home from vulture funds and to top it all made the public and private deficit higher than ever, somehow didn't seem to bother the remaining 40% of the voters that  voted for them. Another 16% of the votes went to smaller parties that did not enter the parliament, because none reached the 3% threshold, that is set, for a party to enter the parliament. 

The 40% was the biggest of the surprises, but there were two more. After all if you take into account the abstinence of 40%, which can be seen as a protest, the white and not valid votes, its total percentage is nearly 20%.    The second party, Syriza, which was elected twice back in 2015 and governed until 2019, plummeted. It received 20% of the votes, seemingly losing voters that went  on to vote for everybody else but them . This was a surprise due to its large volume, because otherwise it was somehow expected. Syriza was a small party, 10-15 years ago, that got gigantic because of the despair the policies of the -then- two strong parties created, giving hope to people. But nothing was realized. On top of that, their decision to sign the Prespes agreement that recognized the county on our northern borders as North Macedonia, was a huge political and diplomatic mistake which the majority of people recognized as such. 

The third ugly surprise was that the PASOK  party got over 10% of the votes. PASOK, was the ruling party for nearly 22 years since 1981 when Greece entered the EU. It is considered by many to be the party responsible for the terrible situation of Greece, today. This was reflected on the votes it got, since its last win in 2009. Rapidly it lost power, got third place behind Syriza and eventually got less than 5% in January 2015 elections. Many thought that would be the end of it, but surprisingly it got to double digits again, during this election. 

The element that make all three surprises so bad, is that all the aforementioned  parties, shared many common people in their ranks, that jumped ship from one to the other, or were recruited from smaller parties that were initially opposing. As a result, the parties  do not express the will and interests of the majority of the people, make decisions for crucial parts of the way of life, without performing referendums (especially for national issues), and with results that hurt most people while favoring a few rich families. 

The same names and faces that ruled for 40 years and  brought Greece to her knees, now claim that they will save us.  

Most importantly, all these ups and downs of the parties point to the sad realization that no ideologies are alive. Everything is dictated and enforced, depending on plans that are harmful for the people. Politicians, regard as great success the selling of the public assets, that brought wealth in Greece. Now big companies got them and the extra money - from the new inflated bills - go straight to the pockets of the private companies, that are exempt from many taxes and from liability.   

Since no party got enough votes to form a stable government and no one seemed to want to try to form a coalition government,  on the 25th of June 2023 the second election will take place.  

God help us all.

 

 

Και το αποτέλεσμα των εκλογών 05 - 2023 ίσως να εξηγεί γιατί είμαστε σε αυτήν την άθλια κατάσταση

Όποιος πιστεύει ότι στην απρόσωπη σχέση μεταξύ πολιτικού και πολίτη μπορεί να υπάρχει αθωότητα ή ειλικρίνεια, είναι είτε πολύ χαζός ή πολύ χαζός. Οι  μόνες σχέσεις στις οποίες η αθωότητα του ενός μπορεί να καταφέρει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης της ζωής, να μεταμορφώσει την ζωή του άλλου σε μια σχέση φροντίδας και θυσίας, είναι η ερωτική σχέση και η σχέση γονιού και παιδιού. Και σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμη, το ποσοστό πιθανόν να μην υπερβαίνει το 50%. 

Είναι όμως μια καλή πιθανότητα,  το μυαλό του ανθρώπου εθισμένο στο να παίρνει εγωιστικά σκεφτόμενο αυτό που θέλει, να ξυπνήσει λόγω της αθωότητας της ύπαρξης που βρίσκεται μπροστά του και να αναλάβει τις ευθύνες του. 

Ο πολιτικός δεν θα το κάνει ποτέ, επειδή ακριβώς οι προσωπικές του σχέσεις δεν καθορίζονται από αυτόν και οι συνεργάτες του φροντίζουν να τον απομακρύνουν από τέτοιες επικίνδυνες συναντήσεις. 

Και παρόλα αυτά, είχαμε αυτά το απίστευτα αποτελέσματα στις χθεσινές εκλογές. Δεν ξέρω εάν είναι θέμα νοθείας, εάν είναι θέμα βλακείας, εάν είναι θέμα άγνοιας, συνήθειας  ή  ζήτημα φόβου. Όμως τα αποτελέσματα ήταν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία να απαλλαγούμε από τους απατεώνες που μας έχουν οδηγήσει έως εδώ και να δώσουμε ευκαιρία σε νέους μικρούς πολιτικούς σχηματισμούς. 

Δυστυχώς επτωχεύσαμε διπλά. Τώρα περιμένουμε και την επίσημη αναγγελία

 

 

 

 

Κάτι έξω από τα καθημερινά, που όμως μπορεί να βοηθήσει τα καθημερινά.

Κάποιος μου είχε πει ότι δεν έχει σημασία τι ιστορία λες, αλλά πως την λες. Μπορώ να συμπληρώσω ότι δεν έχει σημασία εάν η ιστορία έχει γίνει πραγματικά ή είναι απλώς μια φανταστική διήγηση. Ο κόσμος κάποτε ήταν παιδί και πίστευε τα παραμύθια σαν πραγματικότητα. Αυτή η πίστη στα λόγια που ακούει ή διαβάζει μειώνεται μέσα στα χρόνια, σε διαφορετικό βαθμό για κάθε άνθρωπο, αλλά ποτέ δεν χάνεται εντελώς. Απλώς όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι πιό κριτικός, από την μια διαλέγεις να ακούς ιστορίες μόνο από ανθρώπους που εμπιστεύεσαι ότι λένε την αλήθεια ή περιγράφουν όσο πιό πιστά την πραγματικότητα, και από την άλλη έχεις μάθει να εξάγεις τις αλήθειες από τις φανταστικές ιστορίες που δεν αποτελούν μέρος της πραγματικότητας. Το πρόβλημα λοιπόν είναι όταν δεν μπορείς να διακρίνεις ποιό από τα δύο είδη ιστοριών σου διηγούνται. Εάν σου πουλάνε μια φανταστική ιστορία για πραγματική, εάν σου προσφέρουν πλαστές αλήθειες για να σε οδηγήσουν σε αποφάσεις λανθασμένες. Έχουν βρει εντυπωσιακούς τρόπους να μπερδεύουν την αλήθεια με τα ψέματα, το ατομικό συμφέρον με το συλλογικό, και τελικά ο μεγάλος χαμένος να είσαι πάντα εσύ. Ο πιό εντυπωσιακός είναι να σε κατακλύζουν με μυριάδες ιστορίες, μέχρι να μείνεις χωρίς χρόνο για να ενεργήσεις και να αλλάξεις τα πράγματα. Μέχρι να μονοδρομήσουν τις λύσεις, και να μην μπορείς να διαλέξεις παρά μόνο την λύση που σου προσφέρουν. Εάν σε βοηθά καθόλου να το γνωρίζεις, τίποτε εδώ δεν είναι πραγματικό, αλλά όλα είναι αλήθεια.

Όταν δεν μπορείς να είσαι ταυτοχρόνως ευγενικός και αληθινός, σημαίνει ότι τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Τι θα προτιμήσεις; Να είσαι ευγενικός αλλά να κρύψεις την αλήθεια, ή να πεις την αλήθεια και να σαρώσεις τα πάντα; Α, και η φυγή δεν αποτελεί πιά λύση. Δεν ήταν ποτέ λύση. Απλώς αναβολή του αναπόφευκτου. Και ελπίζεις ότι το μεγάλο αναπόφευκτο θα προλάβει το μικρό και έτσι θα καταφέρεις η μεγάλη απόδραση να σε δικαιώσει, όπως κάνει με όλους. Κάποιοι τα έχουν καταφέρει, σκέφτεσαι. Αυτοί που ζουν μια δεύτερη ζωή, τόσο διαφορετική από την πρώτη. Είναι μεγαλύτεροι πιά και δεν τους επιτρέπει το σώμα τους τις ίδιες χαρές, αλλά τουλάχιστον η συνείδησή τους είναι ήσυχη. Συνήθως είναι μια πιό απλή ζωή, μια ζωή που κρυβόταν στις σκιές όταν κοίταζες από τον εξώστη της προηγούμενης ζωής σου και περνούσε απαρατήρητη. Αλλά κατά κάποιο τρόπο θέλεις να είσαι εκεί. Απαρατήρητος από την ίδια σου την συνείδηση και μνήμη. Να υπάρχεις σαν σκιά και να δίνεις όγκο και χάρη στην πληροφορία του φωτός, αλλά να μην είσαι το φως, να μην είσαι καν ο δέκτης του. Και ελπίζεις ότι θα μείνεις εκεί, ξεχνώντας σιγά σιγά όλο το παρελθόν σου, χωρίς όμως να το διαγράφεις αληθινά, μέχρι που η καινούργια σου ζωή θα σε έχει διαποτίσει σε τέτοιο βαθμό που δεν θα νιώθεις την ανάγκη να επιστρέψεις στα γνώριμα μέρη του παρελθόντος σου. Γιατί εάν επιστρέψεις όλα θα ζωντανέψουν, σα να σε περίμεναν. Σα να μην πέθαναν ποτέ. Σα να μην είναι παρελθόν, αλλά ένα αιώνιο παρόν. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς, επειδή είναι η κινητήριος δύναμη που σε κρατά στην νέα κατάσταση. Επαναλαμβάνεσαι. Πρέπει να επαναλαμβάνεσαι, σαν τις λέξεις που επαναλαμβάνουν οι βουδιστές μοναχοί για να φτάσουν στην έκσταση. Το παράδοξο, να πρέπει να θυμάσαι, με σκοπό να ξεχάσεις.

Προσπαθείς να τα καταγράψεις, σε μια απέλπιδη προσπάθεια να τα αποστειρώσεις από κάθε συναίσθημα, να τα κάνεις απλά γεγονότα, που ακολουθούν μια συγκεκριμένη τροχιά. Δεν έχεις αυταπάτες, όλα αυτά είναι ανθρώπινα, καθημερινά. Μόνο το ότι έχουν συμβεί σε εσένα, είναι αυτό που τα κάνει διαφορετικά, έντονα, μοναδικά. Αλλά ακόμη και οι λέξεις πονάνε, κόβουν, επειδή τις διαβάζεις εσύ και αναβιώνεις την πραγματικότητα. Δεν είναι αλήθεια. Είναι απλώς πραγματικότητα. Φαντάζεσαι την αδιαφορία με την οποία θα διάβαζε κάποιος άλλος το ίδιο κείμενο. Θα ήταν το ίδιο με το να διαβάζει μια εφημερίδα. Αλλά δεν το θέλεις αυτό. Ξεχνάς ότι έγραφες με σκοπό να ξεχάσεις και τώρα γράφεις για να ξυπνήσεις την μνήμη των άλλων. Δεν θέλεις να πεθάνουν όλα σαν τις καθημερινές ειδήσεις. Θέλεις να μείνουν. Και αρχίζεις να γράφεις διαφορετικά. Πιό αιχμηρά. Λιγότερο πραγματικότητα, αλλά περισσότερο αληθινά. 

 

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο Παραφροσύνη)

 

 

 

 

Τα ψευτοδιλλήματα των εκλογών 2023 και η επόμενη μέρα.

 

 

Πριν αρκετά χρόνια, κατά την διάρκεια της θητείας μου στο στρατό, θυμάμαι που συζητούσα με έναν φίλο σχετικά με την ανυπαρξία κάποιου κόμματος ή γενικότερα πολιτικού σχηματισμού, που να εκφράζει τις δικές μου ανησυχίες και τα πιστεύω μου, έστω κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Θεωρούσα ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ που κυβερνούσε τότε, όσο και η ΝΔ που ήταν το άλλο μεγάλο κόμμα που κυβέρνησε ακριβώς πριν, δεν είχαν καμία απολύτως διαφορά στην πολιτική τους. Η εναλλαγή τους στην εξουσία δεν είχε κανένα θετικό αντίκτυπο για τον μέσο πολίτη. Λειτουργούσαν όμως θαυμάσια για τους λεγόμενους "δικούς τους ανθρώπους" είτε αυτά ήταν τα γαλάζια παιδιά, είτε ήταν πρασινοφρουροί. Και φυσικά,  λειτουργούσαν ακόμη πιό καλά για τους χρηματοδότες των δύο κομμάτων.  

 

Μέχρι τις μέρες μας δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε. Η μόνη διαφορά από τότε είναι ότι την θέση του ΠΑΣΟΚ την έχει πάρει  στις μέρες μας ο ΣΥΡΙΖΑ, άν και το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ανακαταλάβει την θέση του ως το δεύτερο κόμμα. Φυσιολογικά το ΠΑΣΟΚ δεν θα έπρεπε να υπάρχει πιά σαν κόμμα, ειδικά  μετά από την σωρεία  λάνθασμένων επιλογών, (δεν τολμώ να σκεφτώ ότι αυτά έγιναν επίτηδες, αν και πολλά στοιχεία οδηγούν σε τέτοια συμπεράμσατα)  και της σπατάλης, όσο και των πολιτικών που έκλεισαν τις μεγάλες παραγωγικές επιχειρήσεις και δεν επέτρεψαν σε άλλες να ανοίξουν, να παραμείνουν  ή να έλθουν στην Ελλάδα,τόσο στην δεκαετία του 80, όσο και επί Σημίτη και φυσικά με τον έτερο Παπανδρέου ΓΑΠ, ο οποίος μας έριξε στο πρώτο μνημόνιο.

 

 

Στο μεταξύ όμως, η Ελλάδα, πιθανότατα λόγω αυτών των λανθασμένων επιλογών και των κακών χειρισμών,  έγινε για μία ακόμη φορά αποικία χρέους, και έγινε ολοφάνερο ότι τα λεγόμενα κόμματα  εξουσίας, λειτουργούσαν και ακόμη λειτουργούν ως  φερέφωνα  ξένων κέντρων αποφάσεων  και κυβερνήσεων, αφού οι επιλογές τους δεν είναι προς των συμφέρον των Ελλήνων και πιά δεν έχουν ουσιαστικά κανέναν δικαίωμα αποφάσεων.  Η Ελλάδα είναι από καιρό εκβιαζόμενη με οικονομικό στραγγαλισμό, πολύ πριν το 2009-2010.  Πιθανότατα από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Αυτό όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για τους κυβερνώντες, από τότε έως σήμερα.

 

Από ότι φαίνεται από τις τελευταίες πινελιές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αυτοί  που μας εκβιάζουν δεν ενδιαφέρονται πιά για της πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά βλέποντας ότι τόσο ο λαός όσο και οι πολιτικοί δεν προβάλουν κάποια ουσιαστική αντίσταση, τόσο στην καθημερινότητα τους όσο και στις εθνικές εκλογές, θέλουν να μας πάρουν τα πάντα. Όχι μόνο τις δημόσιες επιχειρήσεις, όχι μόνο τα σπίτια, όχι μόνο τις παραγωγικές δουλειές, όχι μόνο την αξιοπρέπεια, αλλά και την ίδια μας την ζωή. Η πλήρης αδιαφορία για το μέλλον των ανθρώπων φαίνεται τόσο από την απαξίωση της παιδείας και της υγείας, όσο και από τους εργατικούς και φορολογικούς νόμους που ψηφίζονται. Εκτός του ότι η συνεχής αλλαγή του νομοθετικού και φορολογικού πλαισίου  επιφέρει μεγάλη αστάθεια στις μικρές επιχειρήσεις και στον πολίτη που δεν μπορεί να προγραμματίσει τίποτε μακροπρόθεσμα, είναι και από μόνες τους επιζήμιες, αφού όσο λογικοί και σύγχρονοι και να φαίνονται οι νόμοι αυτοί, απευθύνονται και πλήττουν κυρίως έναν πληθυσμό που ζει μέσα στην ανέχεια και την φτώχεια και όχι τους εύρωστους οικονομικά πολίτες, οι οποίοι ούτως ή άλλως δρούν υπεράνω του νόμου. Ένας νόμος δεν είναι καλός από μόνος του. Πρέπει να ταιριάζει και στις περιστάσεις. 

 

 

Υπάρχουν πολλοί νόμοι στην Ελλάδα που εάν τους θέσεις εκτός του παρόντος Ελληνικού πλαισίου, πιθανότατα θα φαίνονται όχι μόνο δίκαιοι και λογικοί, αλλά και απαραίτητοι. Στην πραγματικότητα η εφαρμογή ενός πλέγματος τέτοιων νόμων φέρνει περισσότερη φτώχια και αδικία από ποτέ. Χώρια ότι πολλές φορές υπάρχει σύγχιση μεταξύ του νόμιμου, του λογικού  και του δίκαιου. Ειδικά όταν τα κόμματα εξουσίας, τα οποία μοιάζουν εκπληκτικά μεταξύ τους, ασχέτως δεξιού ή αριστερού προσανατολισμού, εκλέγουν  δικαστικούς, με παρόμοια με την δική τους οπτική του κόσμου. Η στρέβλωση του νόμου που παρατηρείται υπάρχει για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Οι δικαστές δεν πρέπει να εκλέγονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, ώστε όντως να έχουν την άνεση να ελέγχουν τους νόμους που ψηφίζονται και συνεπώς να υπάρχει η διάκριση των εξουσιών. Ο δε Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να εκλέγεται από τον λαό, ώστε να έχει λαϊκή εντολή και στήριξη και αποκτώντας ξανά το μεγαλύτερο μέρος των εξουσιών που του αφαιρέθηκε,  να μπορεί τόσο να ελέγχει το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης, όσο και να μην ενδίδει σε πιέσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση, που φέρουν την μορφή των, πολλές φορές, επαίσχυντων Προεδρικών Διαταγμάτων. Αυτή την στιγμή, ο Πρόεδρος είναι ένα διακοσμητικό πρόσωπο, που ξεπληρώνει την χάρη για τον τίτλο τιμής και τον παχυλό μισθό του με το να υπογράφει προεδρικά διατάγματα για ζητήματα που η κυβέρνηση θέλει να περάσει γρήγορα. 

Όμως εάν το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε μερικώς για την μακρόχρονη καταστροφική διακυβέρνηση ,  με την απώλεια μεγάλης μερίδας της εκλογικής του βάσης, η ΝΔ δυστυχώς δεν δείχνει να έχει χάσει σε συσπείρωση αρκετούς ψηφοφόρους. Είναι δυστυχώς ακόμη ένας από τους πλέον επικίνδυνος μνηστήρες της εξουσίας και κίνδυνος για την δημοκρατία και την ζωή των Ελλήνων πολιτών. 

Η ΝΔ, είναι μακράν ο μεγαλύτερος καταστροφέας της Ελλάδας. Και αυτό επειδή τα ανώτατα στελέχη της, είναι διαποτισμένα από ένα πνεύμα νεοφιλελευθερισμού, που ουσιαστκά σημαίνει να πουλήσουν σε ιδιώτες όλη την κρατική περιουσία. Βεβαίως το μοντέλο αυτό έχει δοκιμαστεί και αποτύχει και μάλιστα θεωρείται  ήδη παρωχημένο για τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά οι ίδιοι το εστερνίζονται σε απίστευτο βαθμό. Δείχνουν να πιστεύουν  ότι η αποτυχία να φέρει τα θετικά αποτελέσματα που οι ίδιοι προπαγανδίζουν, δεν οφείλεται στο ότι κάνουν λάθος με τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά στο ότι δεν έχουν πουλήσει ήδη τα πάντα, ότι δεν πουλήθηκαν αρκετά γρήγορα ή ότι η κοινωνία τους φέρνει μεγάλη αντίσταση και λόγω αυτής της αντίστασης δεν λειτουργούν.  Σα να μην κατανοούν ότι οι δήθεν επενδύσεις που προέρχονται από τις ιδιωτικοποιήσεις των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων, δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, δηλαδή την πλειοψηφία των πολιτών της Ελλάδας. Π.χ. η πώληση των λιμανιών και των αεροδρομίων, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ,  η μελετημένη χρεωκοπεία της  Ολυμπιακής Αεροπορίας και η πλήρης απελευθέρωση - πώληση των ναυτιλιακών γραμμών, έχει ως αποτέλεσμα να  αποφέρει ελάχιστα έσοδα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσαν να επιστρέφονται στο κράτος, εάν οι επιχειρήσεις αυτές ήταν ακόμη κρατικές. Δυστυχώς αυτοί που τα εξαγόρασαν ακρίβυναν σε τέτοιο βαθμό τις χρεώσεις τους, που κάνουν την Ελλάδα λιγότερο ανταγωνιστική για τον ξένο τουρίστα και σαφώς εντελώς αφιλόξενη για τον ντόπιο, που δεν μπορεί πιά να αντέξει το κόστος ζωής, της  μετακίνησης, πόσο μάλλον να κάνει διακοπές στον τόπο του! 

Οι πολιτικοί της ΝΔ, που διατείνονται ότι έχουν ανώτερες σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και δείχνουν να τα γνωρίζουν όλα, αρνήθηκαν να διαχειριστούν τις δημόσιες επιχειρήσεις ώστε να προσφέρουν υπηρεσίες προσιτές στον Έλληνα πολίτη. Απλά τις ξεπούλησαν σε ιδιώτες, ξεχνώντας όλα τα παραδείγματα ανά την υφήλιο που αποδεικνύουν το αντίθετο, ότι δηλαδή τέτοιες υπηρεσίες γίνονται πιό ακριβές και χειρότερες. Το δυστύχημα στα Τέμπη ήρθε να το θυμίσει σε αρκετό κόσμο, αλλά δυστυχώς η τυφλότητα που υπάρχει ανάμεσα στους πιστούς των κομμάτων για τα άσχημα του κόμματός τους, ισχύει σε πολλαπλάσιο βαθμό για τους πιστούς της ΝΔ. Και επειδή τα Τέμπη ήταν απλώς το πιό πρόσφατο και τραγικό δεν πρέπει να ξεχνάμε πιο πρίν την πώληση της κερδοφόρας ΔΕΗ που ξεπουλήθηκε για λιγότερο από 2 δις, και ένα χρόνο μετά τα είχε πάρει πίσω από τις "επιδοτήσεις" ρεύματος, τα νομοθετήματα που αχρήστευαν την υγεία και την παιδεία μας, την πώληση του κερδοφόρου ΟΤΕ, του επίσης κερδοφόρου ΟΠΑΠ, την προσπάθεια πώλησης του νερού και το ανερυθρίαστο ψεύδος του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι δεν προσπάθησε ποτέ να το κάνει και ένα σωρό άλλα που θα χρειαζόμαστε σελίδες ολόκληρες για να καταγράψουμε και να αναλύσουμε.

 

 

Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγε καθόλου πίσω σε όλα αυτά. Το 2015 που βγήκε, και ενώ είχε την στήριξη του λαού, ακόμη και όταν έκλεισε τις τράπεζες για να τον τρομάξει, πριν το δημοψήφισμα,  κατάφερε καίρια χτυπήματα στα εισοδήματα και στις συντάξεις, ψήφισε τρίτο μνημόνιο, έσωσε τις τράπεζες με χρήματα των Ελλήνων για να τις χαρίσει τον Οκτώβριο του 2015 σε ιδιώτες, χάρισε, χωρίς να έχει το δικαίωμα ή την υποχρέωση,   το όνομα Μακεδονία, ανοίγοντας με παράλογο τρόπο  μια μόνιμη πληγή στα Βαλκάνια, έβαλε στο υπερταμείο όλες τις επιχειρήσεις που φυσικά πουλήθηκαν αργότερα τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από το διάδοχό του κόμμα, στην εξουσία, την ΝΔ και ο καθένας ισχυριζόταν ότι έφταιγε ο άλλος για την πώληση. Ε, λοιπόν φταίνε και οι δύο και ήταν απλώς συμπαιγνία. Πάντως όπως και να το δούμε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε κανένα απολύτως καλό για τον τόπο και τον Έλληνα πολίτη. Απλώς αυτοί που είχαν μια ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει από ένα αριστερό κόμμα, κατάλαβαν ότι μια κυβέρνηση με στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και εκατομμυριούχους με μετοχές στην BlackRock δεν μπορεί να θεωρείται ότι είναι αριστερό κόμμα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να φέρει καμία αλλαγή, παρά θα κάνει ακριβώς αυτά που έκανε και η ΝΔ, πριν και μετά από αυτούς. 

 

 

 

Δεν θα γράψω εκτενώς για τα υπόλοιπα κόμματα  που ήταν μέχρι πρότινος στην Βουλή. Δεν χρειάζεται να γράψω πολλά για το σχεδόν γραφικό ΚΚΕ, που η ξύλινη γλώσσα του και η ιδεολογική του γραμμή είναι ικανή να τρομάξει οποιονδήποτε εχέφρωνα άνθρωπο θα τολμήσει να σκεφτεί τον τρόπο εφαρμογής αυτών των ιδεών. Δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με τον τηλεπωλητή Βελόπουλο, που απλώς άλλαξε τα είδη και τα πουλάει μέσα από την Βουλή. Δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με τον Βαρουφάκη, ο οποίος έχασε πολλούς πόντους με το να μην παραιτηθεί αμέσως μετά τις ανεπιτυχείς συνομιλίες με τον Σόιμπλε τον Φεβρουάριου του 2015 και δυστυχώς δεν πρόκειται να τους ξανακερδίσει.  

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ανθρώπου είναι η φαντασία του. Του επιτρέπει να ταξιδεύει μέσα στον χρόνο, να δημιουργεί νοητά, να εξερευνά λύσεις, να εφευρήσκει, να αναλύει και να δημιουργεί. Το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι επίσης η φαντασία, που τον κάνει να νομίζει ότι είναι παντοδύναμος, ότι ό,τι σκέφτεται μπορεί να γίνει πραγματικότητα, που θα την επιβάλει σε όλους τους υπόλοιπους γύρω του, και που οδηγεί στην ύβρι και στον αφανισμό του. Ας φανταστούμε λοιπόν έναν κόσμο χωρίς τους συγκεκριμένους ανθρώπους που τόσα χρόνια μας βασανίζουν με τις πράξεις τους.  

 

Οι εκλογές που έρχονται είναι με απλή αναλογική. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στον κόσμο να ψηφίσει μικρά κόμματα που εάν πάρουν αρκετές έδρες, θα μπορούν να ασκήσουν πίεση  στα μεγάλα κόμματα που λόγω μεγέθους θα έχουν τον πρώτο λόγο για σχηματισμό κυβέρνησης. Θα φανερώσει επίσης ότι ο κόσμος δεν δέχεται τα ψευτοδιλλήματα και το μη χείρον βέλτιστο, αφού αυτό μας οδήγησε εδώ που είμαστε. Ας στείλουμε όλους αυτούς τους ανεπρόκοπους, ανεπάγγελτους, απατεώνες, ψεύτες και καταχραστές του δημόσιου πλούτου και της εμπιστοσύνης του κόσμου, στο σπίτι τους. Έστω μέχρι τις επόμενες εκλογές, ώστε να τους γίνει ξεκάθαρο ότι κάθε  λανθασμένη δράση τους, θα φέρνει αντίδραση.

 

 

Πριν τις εκλογές 2023. Τι συμβαίνει με την ψήφο σου, τι πρέπει να θυμάσαι.

Όταν ψηφίζεις κάποιον άνθρωπο, σε ένα ψηφοδέλτιο, ταυτοχρόνως ψηφίζεις και τον πολιτικό σχηματισμό ο οποίος ουσιαστικά φιλοξενεί τον άνθρωπο αυτό.

Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εάν γνωρίζεις τον άνθρωπο αυτό προσωπικά, ξέρεις τις ιδέες του και συμφωνείς με τις απόψεις του, δεν μπορείς να γνωρίζεις τις προσωπικές του κόκκινες γραμμές που έχει ήδη υπερβεί ώστε να ενταχθεί στον συγκεκριμένο σχηματισμό.

Ιδανικά, ο κάθε πολιτικός σχηματισμός, αποτελείται από άτομα με παρόμοια ιδεολογία και οπτική του κόσμου, που όμως εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι απολύτως ίδια. Και πολλές φορές η λεπτομέρεια είναι που κάνει την διαφορά.

Η χειρότερη κόκκινη γραμμή που συνήθως αναγκάζεται κάποιος να υπερβεί ώστε να ενταχθεί σε ένα πολιτικό κόμμα, ονομάζεται αλλιώς πολιτική υπακοή. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε πολιτικός που επιθυμεί να είναι υποψήφιος με ένα κόμμα, αποκόπτει από την αρχή ένα μέρος των προσωπικών του απόψεων και ελευθεριών έκφρασης, προς χάριν μιας κοινής γραμμής. Αυτό πιθανόν να μην ήταν από μόνο του κακό, αφού σε δημοκρατικά πολιτεύματα η κοινή πλεύση είναι αποτέλεσμα διαλόγου και αμοιβαίων συμβιβασμών. Δυστυχώς από ότι έχει φανεί όμως, την πλεύση του κόμματος την ορίζουν σχεδόν κατά αποκλειστικότητα παλαιότερα υψηλόβαθμα μέλη, τα οποία επικαλούνται αμέσως και χωρίς εξαίρεση, την κομματική πειθαχεία για όλα τα ζητήματα που πιθανόν προκύπτουν, εάν και όταν συζητούν με τα μέλη τους, για κάποιο θέμα- νόμο προς ψήφιση.

Στις περιπτώσεις που ο βουλευτής δεν συμφωνεί και η ψήφος του είναι καθοριστική για την ψήφιση ενός νόμου, η μόνη λύση για τον δημοκρατικά εκλεγμένο πολιτικό, είναι η παραίτηση, είτε από την βουλευτική του έδρα και από το κόμμα, είτε μόνο από το κόμμα, διατηρώντας την βουλευτική του ιδιότητα, εφόσον του επιτραπεί. Στην πρώτη περίπτωση ο αντικαταστάτης από το κόμμα, που θα πάρει την θέση του, θα έχει δώσει ήδη επαρκείς εγγυήσεις ότι δεν θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο, ενώ στην δεύτερη περίπτωση, η κυβέρνηση κινδυνεύει να πέσει.

Εφόσον δεν έχουμε άμεση δημοκρατία και τα κόμματα τις τελευταίες δεκαετίες αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα χωρίς να δίνουν λογαριασμό στον λαό, πιστεύοντας ότι η εκλογή τους νομιμοποιεί όλες τους τις αποφάσεις, η έλλειψη διαλόγου εντός των βουλευτών και ο μηχανισμός αποβολής τους εάν εκφράσουν την πραγματική τους άποψη, αποτελεί μία από τις πλέον προβληματικές πτυχές του πολιτικού συστήματος. Ο πολιτικός πρέπει πρωτίστως να εκφράζει το συμφέρον των κατά τόπους κοινωνιών από τις οποίες προέρχεται και συνεπαγωγικά και του συνόλου της χώρας. 

 

 

 

Σκέψεις πριν τις εκλογές 2023 - Η κοινωνία μας στην Ελλάδα

Εάν τα τελευταία χρόνια αισθάνεσαι ότι είσαι μόνος σου σε μία βάρκα, που πλέει ακυβέρνητη σε ένα ταραγμένο πέλαγος, με τους ανέμους να αλλάζουν διαρκώς κατεύθυνση και τα κύματα να απειλούν να σε στείλουν στον βυθό, είσαι όντως μόνος σου, αλλά δεν είσαι  ο μόνος.

 Όταν δημιουργήθηκε το κράτος που ονομάζουμε Ελλάδα, οι κοινωνικές σχέσεις ακολουθούσαν άλλες οδούς και μοτίβα, που επηρεάζονται ελάχιστα από την κεντρική κυβέρνηση των Αθηνών. Οι άνθρωποι ήταν σκληραγωγημένοι με τα στοιχεία της φύσης, κάθε κοινότητα σχετικά απομονωμένη και για αυτό επιδίωκε την αυτάρκειά της και δεν περίμενε κάποια ιδιαίτερη βοήθεια ή φροντίδα από την κυβέρνηση. Τα πράγματα δεν ήταν καθόλου ειδυλλιακά. Η περίθαλψη ήταν ανύπαρκτη για τους φτωχούς ανθρώπους, ειδικά εάν έμεναν στην επαρχία, το ίδιο σε ένα βαθμό ίσχυε και για την παιδεία. Η επικοινωνία ήταν δύσκολη και δαπανηρή και  πολλές κοινωνικές συμβάσεις που σήμερα θεωρούμε παρωχημένες και εξωφρενικές, όπως τα συνοικέσια, τα προικιά, κοκ, ήταν πιθανότατα οι μόνες λύσεις για να επιβιώσει, με καλές πιθανότητες, ένα κοινωνικό σύνολο. Οι προσωπικές επιλογές και επιθυμίες, ιδιαιτέρως των φτωχότερων ανθρώπων, συνθλίβονταν από την πλέον επείγουσα ανάγκη για επιβίωση και διαιώνιση του είδους.  

Αυτό άρχισε να αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς σε όλο τον κόσμο  μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου και με καθυστέρηση στην Ελλάδα τόσο λόγω του εμφυλίου, όσο και λόγω της γεωγραφικής θέσης αλλά και της αντίληψης που είχαν για την Ελλάδα οι μεγάλες δυνάμεις. 

 Στο ίδιο διάστημα, σε  αντίθεση με άλλα κράτη του δυτικού κόσμου, η Ελλάδα δεν εξελίχθηκε με τους ίδιους γοργούς ρυθμούς. Πιθανόν λόγω της διαμάχης για τις σφαιρές επιρροής, που οδήγησαν στον εμφύλιο αμέσως μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και που στέρησαν από την Ελλάδα αφενός 4 πολύτιμά χρόνια, αφετέρου την θέση της στο διαπραγματευτικό τραπέζι, με το μέρος των νικητών, αμέσως μετά τον πόλεμο. Βεβαίως η διαμάχη αυτή δεν τελείωσε το 1949, αλλά κρατάει σε μικρότερο βαθμό μέχρι τις μέρες μας. Αργότερα η  δικτατορία του 1697 και η απώλεια της Κύπρου, ήταν συνθλιπτικά ζητήματα για την Ελλάδα.

Η κεντρική κυβέρνηση των Αθηνών, από την δεκαετία του 50 και σε μια προσπάθεια να μιμηθεί τα κράτη της Ευρώπης, άρχισε να μαζεύει νομοθετικά τις εξουσίες που μέχρι τότε παραδοσιακά ανήκαν στις κοινότητες. Με τον ταυτόχρονο εκσυγχρονισμό της χώρας, που ξεκίνησε αρχικά με την κρατικοποίηση της ΔΕΗ το 1950, και την εκτεταμένη οδοποιία που επιχείρησε να ενώσει με δρόμους και το πιό απόμερο χωριό της, ακόμη,  ζωντανής Ελληνικής επαρχίας, έφτασε σε ένα σημείο όπου το κράτος γινόταν "κοινωνικό" και επιχειρούσε να αντικαταστήσει το μεγαλύτερο μέρος των κατά τόπους άγραφων κοινωνικών παραδόσεων και συμβάσεων, με δομές (νοσοκομεία, σχολεία, κοκ) και με νέους νόμους που καθόριζαν άλλα πλαίσια στις ανθρώπινες σχέσεις. 

Αλλά μέχρι την δεκαετία του 80, η κοινωνία, παρόλο τον γιγαντισμό των πόλεων της Ελλάδος και την εγκατάλειψη της επαρχίας, συνέχισε να έχει τους κοινωνικούς δεσμούς ιδιαιτέρως ανεπτυγμένους. Η οικονομία της Ελλάδος μπορεί να μην είχε να επιδείξει μεγάλα και ανταγωνιστικά νούμερα, αλλά ήταν μια κλειστή οικονομία που προσπαθούσε να διαχειριστεί τους παγκόσμιους και τοπικούς κλυδωνισμούς, τόσο με το να είναι σε μεγάλο βαθμό αυτάρκης, όσο και επειδή είχε το δικό της νόμισμα και τις δικές της πολιτικές. 

 Και ξαφνικά η ΕΕ ήρθε φέρνοντας δώρα. Μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια η Ελλάδα έχασε την αυτάρκειά της, έχασε την ελαφρά βιομηχανία και βιοτεχνία της, μείωσε τους αγρότες της (με οδηγία της ΕΕ) και αύξησε τον τουρισμό της (με σχεδιασμό της ΕΕ)  ο Έλληνας είδε αύξηση του βιοτικού του επιπέδου, αλλά όπως μας είπαν αργότερα, ήταν όλα δανεικά. Και από το 1999 άρχισε το δράμα, παρότι με υποστυλώματα κατόρθωσαν να μην καταρρεύσει το φράγμα για μια ακόμη δεκαετία. 

Από το 1999 ήδη  κάποιος  παρατηρητικός άνθρωπος θα έβλεπε ότι δεν πάμε καθόλου καλά. Δεν ήταν μόνο ότι κάποιος πρωθυπουργός είχε δώσει εντολή  να παίξουν στο χρηματιστήριο το 90% των αποθεματικών των συνταξιοδοτικών ταμείων των ασφαλισμένων. Δεν ήταν καν το γεγονός ότι πιθανότατα αυτό έγινε για να καλυφθεί η ρεμούλα των προηγούμενων δεκαετιών από τους δικούς τους ανθρώπους, τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια. Δεν ήταν καν γιατί με αυτόν τον τρόπο (και μερικές χιλιάδες ελληνοποιήσεις) κέρδισαν οριακά τις εκλογές τον επόμενο χρόνο. Πιθανότατα το ίδιο θα έκαναν και οι τότε αντιπολιτευόμενοι. Ήταν επειδή οι μόνες επιχειρήσεις που άνοιγαν, τα μόνα καταστήματα που αυξάνονταν στην Ελλάδα ήταν οι καφετέριες, οι τράπεζες και τα καταστήματα κινητής τηλεφωνίας. 

 Η είσοδος μας στο κοινό νόμισμα το 2002, έφερε όχι μόνο αυξήσεις σε μισθούς (που ήταν και αυτά δανεικά) αλλά και άλλες φαινομενικά μικρές αλλά σημαντικές ευκολίες και ανέσεις. Η διακίνηση αγαθών κατά κύριο λόγο από την Κίνα και τις ΗΠΑ διευκολύνθηκαν, αφού οι τελωνειακοί έλεγχοι ήταν λίγοι, ενώ η διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών εντός της ΕΕ, απελευθερώθηκαν εντελώς, κάνοντας τα ταξίδια και τις αγορές από την Ευρώπη, εύκολα και φθηνά. Ο κόσμος που ευεργετήθηκε από αυτές τις αλλαγές και συγκυρίες, όπως ήταν φυσικό δεν σκεφτόταν ότι όλα αυτά ήταν δανεικά. Το ερώτημα, που είναι πάντα της παρούσης, είναι γιατί έπρεπε να γίνουν όλα αυτά και μάλιστα με δανεικά και γιατί οι πολιτικοί το δέχτηκαν.

Η κοινωνία είχε ήδη μεταμορφωθεί. Το χρήμα ήταν άφθονο και ακόμη και όταν οι δημόσιες υπηρεσίες δεν λειτουργούσαν καλά, αρκετοί άνθρωποι είχαν την δυνατότητα να πληρώσουν επιπλέον για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες. Αυτό έκανε τις δημόσιες υπηρεσίες να υποστελεχώνονται και τους πολιτικούς να μην χρειάζεται να κάνουν τίποτε για αυτό. Η κοινωνία, σιγά σιγά έχασε τα στοιχεία με τα οποία ορίζουμε μια σύναξη ανθρώπων ως κοινωνία, και έγινε μια μάζα ανθρώπων, που αλλάζει συνεχώς ρόλους και ονόματα, αναλόγως της κατάστασης που βρίσκεται. Πριν τις εκλογές γίνεται το σύνολο των "σοφών ψηφοφόρων". Μετά τις εκλογές γίνεται ο "άσχετος μέσος άνθρωπος", που δεν έχει ιδέα από πολιτική. Γίνεται  "καταναλωτής", που όμως  δεν έχει καμία δύναμη να επηρεάσει με την καταναλωτική του δύναμη, αφού, ειδικά μετά το 2010, δεν έχει χρήματα. Γίνεται το "άβουλο ον" μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης,  του υπολογιστή και του κινητού, μετά από μια κουραστική και αγχωτική μέρα εργασίας. Γίνεται ο "επικίνδυνος σκεπτόμενος άνθρωπος" που θεωρεί ότι η δόμηση μιας ολόκληρης κοινωνίας πάνω σε χρηματικές βάσεις είναι τελείως επικίνδυνη για το μέλλον του ανθρώπινου είδους. 

Και αυτός ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος για το παρόν σύστημα, που είναι επί το πλείστον βασισμένο στο χρήμα ως την μόνη αξία, επειδή οι έχοντες δεν θέλουν να αλλάξει το σύστημα υπό τον φόβο ότι θα χάσουν ότι έχουν, ενώ υπάρχει φόβος ότι πολλοί από τους  μη-έχοντες δεν θα είναι εύκολο να ελεγχθούνκαι θα γίνουν βίαιοι κατά την διάρκεια της μετάβασης σε μια αληθινά δημοκρατική  κοινωνία.   

Αλλά γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Επειδή όταν το κράτος πριν από χρόνια  δημιούργησε τις δομές που το μεταμόρφωσαν σε κοινωνικό κράτος, δωρεάν περίθαλψη, παιδεία, σύνταξη,  λογικές τιμές στην ενέργεια, στην υδροδοσία, στην επικοινωνία, στις μεταφορές, κοκ, σύναψε ένα άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο με τους ανθρώπους. Ήταν σα να τους είπε: αφήστε τις παραδοσιακές δομές που είχατε δημιουργήσει και θα φροντίσουμε εμείς για όλα, με μόνη υποχρέωση να μας πληρώνετε φόρους. Βεβαίως, μετά την πτώχευση το 2010, και την μαζική και δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών για όλους τους τομείς, σε συνδυασμό με την πώληση δημοσίων εταιρειών, το κράτος δεν μπορεί να καλύψει πιά το μέρος του κοινωνικού συμβολαίου που του αντιστοιχεί, ενώ συνεχίζει να ζητά τρομερούς φόρους, που όμως πηγαίνουν στην πληρωμή τοκοχρεωλυσίων. Για αυτό και δημιουργήθηκε  η ΑΑΔΕ, ενώ  οι εφορίες έχουν υποβαθμιστεί. Ταυτόχρονα ο κοινωνικός ιστός που πιθανόν θα μπορούσε να ανακόψει την κάθετη πτώση μας, έχει ήδη διαλυθεί και είναι πολύ δύσκολο να τον ξαναδημιουργήσουμε, με όποιον "ολιστικό" τρόπο και να το δούμε.

 Η λογική των ελεύθερων αγορών, στην οποία δυστυχώς πιστεύουν και κάποιοι που δεν έχουν κανένα όφελος, φέρνει ακόμη μεγαλύτερη και ταχύτερη κατάρρευση της κοινωνίας μας. Οι πολίτες δεν μπορούν να καταλάβουν ότι (σε καθαρά χρηματοοικονομικούς όρους) ενώ είναι μέτοχοι σε μια μεγάλη επιχείρηση που λέγεται Ελλάδα, δεν κερδίζουν τίποτε από τον τεμαχισμό και την πώλησή της, αντιθέτως καλούνται να πληρώνουν μόνο για τις ζημίες που έχουν προκαλέσει οι κακοί χειρισμοί των πολιτικών, που τώρα ισχυρίζονται ότι μας σώζουν! Το να σου δίνουν ένα επίδομα για να μην πεθάνεις από την πείνα και το κρύο, είναι ουσιαστικά μια έμμεση επιδότηση στους επιχειρηματίες της ενέργειας ή των τροφίμων. Επιδοτήσεις που η "καλή και γνωστική" ΕΕ απαγόρευε για τις κρατικές επιχειρήσεις! Μήπως τελικά δεν ήταν απλώς λάθη;

Οι νόμοι που ψηφίζονται συστηματικά από το 2010  και μετά από όλες τις κυβερνήσεις με δεξί ή αριστερό πρόσημο (ενώ τώρα είναι ευδιάκριτο και για ποιό λόγο ψηφίστηκαν παλαιότεροι νόμοι - προλείαιναν το έδαφος) είναι νόμοι που αλλάζουν διαρκώς τους κανόνες του παιχνιδιού, ώστε ο πολίτης (μια έννοια που δυστυχώς επίσης έχει χαθεί) να μην μπορεί ποτέ να κερδίσει το παιχνίδι, στο οποίο έχει μεταμορφωθεί η ζωή του.

 Έχουμε γίνει μια χώρα του τζόγου, όπου είσαι τυχερός αν έχεις το δικό σου σπίτι, εάν έχεις μια σταθερή δουλειά, εάν δεν σου έχει μειωθεί ο μισθός, εάν δεν σου έχει ανέβει η δόση του δανείου, εάν έχεις την υγεία σου, εάν έχεις προσωπικό γιατρό σε ακτίνα κάτω των 20 χιλιομέτρων, εάν το ενοίκιό σου είναι λιγότερο από το 50% του μισθού σου, εάν μπορείς να πας έστω και μία εβδομάδα διακοπές χωρίς άγχος, εάν μπορείς να λείπεις από την δουλειά σου για να πενθήσεις των άνθρωπό σου, εάν έχεις χρόνο για τα παιδιά σου ή για να κάνεις παιδιά, εάν μπορείς να πληρώσεις το ρεύμα σου ή να μειώσεις την ήδη μειωμένη κατανάλωσή σου για μία κοροϊδία που ονομάζουμε έκπτωση - επιδότηση, όταν δεν χρειάζεσαι επιδόματα και όταν τα χρειάζεσαι δεν στα κόβουν για μια από τις πάμπολλες εξαιρέσεις, όταν δεν χρειάζεσαι δεύτερη δουλειά και όταν την χρειάζεσαι να σου επιτρέπεται να την κάνεις, κοκ. 

 Και τελικά αναφωνείς, μα πόσο άτυχος είμαι να γεννηθώ σε αυτήν την χώρα, όταν βασικά η μόνη ατυχία σου  είναι να έχεις αυτούς που σε κυβερνάνε τόσα χρόνια.

 

 

 

 

   

Σκέψεις πριν τις εκλογές 2023 - Οι δημοσιογράφοι

Δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι στην Ελλάδα. Μόνο ιδιωτικοί, αλλά ταυτοχρόνως κρατικοδίαιτοι, ντελάληδες των κυβερνήσεων και διαφημιστές των μεγαλοεπιχειρήσεων. Αυτό είναι πιά η δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Βοηθοί δολοφονικών κυβερνήσεων και των επιχειρήσεων που μαδούν την χώρα, στέλνοντας τους πολίτες στο πτωχοκομείο, καταστρέφοντας τα πάντα για το δικό τους κέρδος. 

 Γιατί ποιός δημοσιογράφος τόλμησε να αμφισβητήσει τα λεγόμενα των κυβερνήσεων τα τελευταία 40-50 χρόνια, πριν η βρώμα και η δυσωδία τελικά πλημμυρίσει τον κόσμο; Τότε και μόνο τότε, δήθεν σπεύδουν να βγάλουν στην φόρα τα άπλυτα, όχι για να πληροφορήσουν, αλλά για να μην στιγματιστούν σαν λακέδες του συστήματος, μέρος της κλίκας. Και βέβαια όταν είναι ήδη πολύ αργά και η ζημιά έχει γίνει και είναι μη αναστρέψιμη. 

Μαχητική δημοσιογραφία; Ερευνητική δημοσιογραφία; Άμεμπτη και αμερόληπτη; Δεν υπάρχει τέτοιο είδος στην Ελλάδα. Οι δημοσιογράφοι που προβάλονται από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, είναι άνθρωποι που πιθανόν έχουν ευθυγραμμιστεί με τις ιδεολογικές κατευθύνσεις των αφεντικών τους, είτε έχουν επιλεχθεί ακριβώς για αυτές. Καθόλου τυχαία, οι ιδιοκτήτες των μέσων μαζικής ενημέρωσης, είναι συνήθως διαπλεκόμενοι κρατικοδίαιτοι μεγαλοεργολάβοι, που στηρίζουν ή χτυπούν τις κυβερνήσεις με σκοπό να αποσπάσουν έργα και χρήματα. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος πρέπει να κοσκινίζει συνεχώς την ενημέρωσή του, ώστε να βλέπει τι αποτελεί είδηση και τι είναι προπαγάνδα ή έμμεση πολιτική διαφήμιση, ή εκβιασμός. 

Ο χρόνος και τα χρήματα που απαιτεί η σοβαρή και αμερόληπτη δημοσιογραφία είναι τόσα πολλά που ελάχιστοι μπορούν να κάνουν ερευνητική δημοσιογραφία, εάν δεν έχουν υποστήριξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να μην έχουμε καθόλου δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Ούτε καν την απλή παράθεση των γεγονότων δεν μπορούμε πιά να περιμένουμε. Όλα είναι πολιτικά και όπως και η πολιτική, βρώμικα, ψεύτικα και διεστραμένα. Η διαρκής ενασχόληση με θέματα που ερεθίζουν τα κατώτερα ένστιχτα του κόσμου, φόνοι, βιασμοί, αρρώστιες, ή φουσκώνοντας γεγονότα που τρομάζουν τον κόσμο, επικείμενες φυσικές καταστροφές, λανθασμένες προγνώσεις καιρού, κοκ. η μεθοδολογία της ανακοίνωσης των μελλοντικών δεινών και η εν μέρη αναίρεσή τους, δελτία ειδήσεων κάθε μισή ώρα ή που διαρκούν 1 ώρα, είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι πρέπει να εφευρίσκουν ειδήσεις για να καλύπτουν τον χρόνο αυτό και τελικά καταλήγουν να γίνονται φερέφωνα των συμφερόντων και των κυβερνήσεων; 

Γιατί πως είναι δυνατόν η πώληση της ΔΕΗ, της ΛΑΡΚΟ, του ΟΣΕ, του ΟΤΕ, του ΟΠΑΠ, των αεροδρομίων και λιμανιών και όλων όσων έχουν πωληθεί έως σήμερα, να πέρασαν από τα εγχώρια μέσα χωρίς να υπάρχει έστω και μια φωνή που να ερευνήσει τι συνεπάγονται αυτές οι πωλήσεις; Πως είναι δυνατόν να μην συνέδεσαν ποτέ την πώληση της ΔΕΗ με την αυξηση των τιμολογίων του ρεύματος, που έδωσε στις διαφημιζόμενες ιδιωτικές εταιρείες ρεύματος τις παχυλές κρατικές επιδοτήσεις που ξεπερνούσαν τις 6 φορές το ποσό για το οποίο πωλήθηκε η ΔΕΗ! Και αυτό τουλάχιστον 6 μήνες πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία, που πολλοί χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία. 

Πως κανείς δεν μίλησε να πει ότι το νέο εργοστάσιο στην Πτολεμαίδα που επισκέφθηκε τον Φεβρουάριο του 2023 ο πρωθυπουργός, κόστισε ΜΟΝΟ ΤΟΥ, περισσότερο από ότι πούλησαν το σύνολο της ΔΕΗ!!! Και πήγε να το επισκευθεί τώρα, που η ΔΕΗ έχει γίνει ιδιωτική εταιρεία και τόλμησαν μάλιστα να το παρουσιάσουν σαν επιτυχία, επειδή δήθεν η ΔΕΗ ήταν έτοιμη να χρεοκοπήσει την χώρα! Και τολμούν να τα λένε όλα αυτά! 

Προσοχή λοιπόν στους δημοσιογράφους - διαφημιστές συμφερόντων. Ρωτούν λάθος ερωτήσεις αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο, δεν πιέζουν για απαντήσεις που ξεσκεπάζουν την διαπλοκή και τα σκάνδαλα, δέχονται διαφημίζεις από τις εταιρείες που κανονικά έπρεπε να ερευνούν. Υπάρχουν ακόμη φωνές που δεν ακούγονται, από μέσα δημόσια που όμως χάνονται μέσα στον πληθωρισμό της πληροφορίας. Ας αφιερώσουμε χρόνο για να πληροφορηθούμε από αυτούς. Και ας μην δίνουμε στους δημοσιογράφους που έχουν καταντήσει διαφημιστές συμφερόντων ούτε ένα ξεροκόμματο των στατιστικών που τους εξασφαλίζει διαφημίσεις.

Το πιστοποιητικό εμβολιασμού το 2023 και ο απόλυτος παραλογισμός του νομοθέτη

Προχθές είδα μια είδηση. https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/ygeia/414261/pistopoiitiko-emvoliasmoy-mexri-pote-paramenei-ypoxreotiki-i-siopili-ypodeiksi Σύμφωνα με αυτήν την είδηση το πιστοποιητικό εμβολιασμού είναι ακόμη σε ισχύη και μέχρι τις 31 Μαρτίου 2023. 

Ειδικότερα, ανεμβολίαστος θεωρείται όποιος δεν έχει εμβολιαστεί ή νοσήσει τους τελευταίους 6 μήνες, οπότε και υποχρεώνεται να κάνει με δικά του έξοδα Rapid test σε εβδομαδιαία βάση. Ο λόγος που δίνεται για αυτήν την υποχρέωση, είναι η "...αποτροπή περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVID-19..." 

Για όσους ανθρώπους πιστεύουν ακόμη σε αυτό το κυβερνητικό τροπάριο, ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα της ΕΕ, το εμβόλιο θεωρείται ακόμη ότι προσφέρει ισχυρότερη ανοσία από ότι η ίδια η νόσηση και μάλιστα έχει καθοριστεί ότι ενώ το εμβόλιο προσφέρει κάλυψη για 270 μέρες, η νόσηση μόνο για 180. https://www.consilium.europa.eu/el/policies/coronavirus/eu-digital-covid-certificate/ Δεν θα σχολιάσω το παραπάνω για την επιστημονική του εγκυρότητα, ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς ότι η διάρκεια και για τους νοσήσαντες - για την έκδοση του Ευρωπαϊκού πιστοποιητικού εμβολιασμού-, ήταν μεγαλύτερη, όπως ακριβώς και με τους εμβολιασθέντες, σε μια περίοδο που αποδεδιγμένα το στέλεχος του ιού ήταν ελάχιστα επικίνδυνο. Οπότε αφήνω τον καθένα να κρίνει μόνος του, για ποιό λόγο μείωσαν την διάρκεια. 

Όμως ακόμη και σχετικά με την διάρκεια του εμβολιασμού, το Ελληνικό κράτος επιμένει να πρωτοτυπεί, όπως έκανε και πέρισυ την ίδια εποχή, που έκανε λάστιχο τις ημέρες που κάποιος ήταν καλυμμένος, είτε από νόσηση είτε από εμβόλιο, από τους έξι αρχικούς μήνες στους ... 3 μήνες. Χωρίς καμία επιστημονική μελέτη από πίσω και όπως πάντα με ένα εμβόλιο που δεν κάλυπτε την τότε ιδιαιτέρως μεταδοτική παραλλαγή Ο που όμως, όπως όλοι ξέρουμε ήταν πολύ ελαφριάς μορφής. Τα επιστημονικά δεδομένα δεν τα έλαβαν κάν υπόψιν τους. Είτε νόσηση είτε εμβόλιο, 3 μήνες, ότι πάρεις. Μετά πρέπει να εμβολιαστείς ξανά ή να κάνεις Rapid test πληρώνοντας το τίμημα. Και τώρα κάνουν το ίδιο, με όριο τους 6 μήνες. 

Ο παραλογσμός όμως έχει φτάσει σε άλλες κορυφώσεις και συνεχίζεται: εάν το τέστ βγει θετικό αλλά δεν παρουσιάζεις συμπτώματα, οφείλεις να πας στην εργασία σου, μιας και το κράτος δεν σου το αναγνωρίζει ως νόσηση ώστε να σου δώσει άδεια μετά αποδοχών. Δεν σε αναγνωρίζει ως άρρωστο και σωστά αφού δεν είσαι. Και πως να το κάνουν άλλωστε, όταν ειδικά αυτόν τον χειμώνα, επέστρεψαν ένα σωρό άλλες ιώσεις, για τις οποίες δεν έχουμε τεστ, αλλά μας αρρωσταίνουν πιό σοβαρά από τον γνωστό μας κωρονοϊό. 

Ακόμη όμως και να νοσήσεις από τον ιό, παρουσιάζοντας συμπτώματα, μετά από 3-5 μέρες (που πάλι δεν σου τις αναγνωρίζει, οπότε χάνεις τα επιπλέον των 3 ημερών μεροκάματα) είσαι υποχρεωμένος να πας στην δουλειά σου, ακόμη και εάν τα συμπτώματα επιμένουν! Δηλαδή ουσιαστικά το Rapid test δεν έχει καμιά απολύτως αξία, αφού στην δουλειά θα πας ούτως ή άλλως και τον ιό θα τον διασπείρεις, μαζί με την εποχική γρίππη που είναι σε έξαρση, αλλά που δεν έχεις υποχρέωση να κάνεις τεστ ή εμβόλιο, ή να απέχεις από την εργασία σου... 

Ποιός λοιπόν ο λόγος που γίνονται όλα αυτά; Μήπως πρέπει να ακολουθήσουμε το χρήμα; Μήπως επειδή θέλουν να αλλάξουν την λογική των ανθρώπων σχετικά με τις ασθένειες, την αντιμετώπισή τους, την ευθύνη του κράτους και των ασφαλιστικών φορέων έναντι των ασφαλισμένων; Αυτά δεν είναι παρά ρητορικές ερωτήσεις. Ακόμη και εάν ο σχεδιασμός δεν ήταν αυτός, οι αλλαγές που ξεκινούν έστω από έναν παραλογισμό, ένα ψέμα, δυστυχώς - λόγω της υποχρεωτικότητας - μπαίνουν στο αυλάκι της πραγματικότητας και αλλάζουν τον κόσμο. 

Ο Όργουελ μπορεί να ήταν μπροστά από την εποχή του, αλλά αυτή την στιγμή έχει ξεπεραστεί...