Wednesday 30 January 2019

Το Μακεδονικό ζήτημα και ο βιασμός της ιστορίας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της λογικής

Τα τελευταία 30 χρόνια, από την στιγμή δηλαδή που άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει στην ταλαίπωρη Ελλάδα μας, δεν μπόρεσα να βρω ποτέ, ούτε έναν πολιτικό που να εκφράζει μέσα από τις πράξεις του, και όχι μόνον στα λόγια, το συμφέρον της Ελλάδας. Όμως ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, όλοι οι πολιτικοί που πέρασαν από το κοινοβούλιο της Ελλάδας, κυβερνήσεις και αντιπολίτευση, ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Βάζοντας μας στο μνημόνιο και μετά στο δεύτερο και στο τρίτο κοκ, κατόρθωσαν να φέρουν την Ελλάδα στο οικονομικό σημείο που ήταν πριν από 60 χρόνια, ακριβώς μετά τον εμφύλιο.
Με τους χειρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα που ονομάζουν Μακεδονικό, ξυπνούν τις οδυνηρές μνήμες του Κυπριακού και αποδεικνύονται, τελικά, οι χειρότεροι όλων. Θα ήθελα να το αποκαλέσω λάθος, αλλά εδώ ακόμη και εάν υπήρχε μία τυφλή ιδεολογική αντιμετώπιση του ζητήματος από μία αριστερή κυβέρνηση με διεθνιστικές (και πατριδοκτώνες) τάσεις, η παρανοική ανάγνωση και ερμηνεία της ιστορίας, η άγνοια για την ίδια την σημασία των λέξεων, η τυφλότητα για τις εμφανέστατες βλέψεις των γειτόνων, η συστηματική αδιαφορία για την επιθυμία της πλειοψηφίας του Ελληνική λαού και η σαφέστατη ανικανότητα να προβάλουν στο μέλλον την συνέπεια της πράξης τους, αποτελούν δολιότατη προδοσία.
Για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, μία κυρίαρχη χώρα σε καιρό ειρήνης, υποχωρεί σε εθνικά ζητήματα πιεζόμενη από μία μικρότερη και σαφώς πιό αδύναμη χώρα, που εκτός των άλλων έχει άδικο στο ονοματολογικό αυτό ζήτημα. Είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να κάνει για κανέναν λόγο. Αλλά ας υποθέσουμε ότι υπήρχαν άλλα οφέλη. Βλέπουμε ότι όχι μόνον δεν αποκομίζουμε κανένα αντίστοιχο εθνικό όφελος, αλλά ουσιαστικά η κυβέρνηση ανοίγει τεράστια ζητήματα στην ήδη ευαίσθητη περιοχή μας, με την στάση  αυτή. Η Τουρκία και η Αλβανία σίγουρα τρίβουν τα χέρια τους βλέποντας την υποχωρητικότητα αυτή.

Αναρωτιέμαι πως θα ονομάζουμε την βόρεια (Ελληνική) Μακεδονία πιά.

Με αυτή την αναγνώριση, κατωρθώνουν να ξηλώσουν μία ισχυρή άμυνα που μας χάριζε η ίδια η ιστορία μας. Ουσιαστικά ξαναγράφουν την ιστορία. Δεν είναι τυχαίο που όλα αυτά γίνονται σε περίοδο εθνικής κρίσης που φέτος κλείνει 10 ολόκληρα χρόνια με τις ευλογίες των αγαπητών ευρωπαίων συν-εταίρων μας, που όχι μόνο δεν μας βοήθησαν ώστε να τελειώσει η κρίση, αλλά μας πιέζουν να ξεπουλήσουμε την χώρα μας. ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, τράπεζες, ΟΣΕ, ήδη ξεπουλήθηκαν και θα ακολουθήσουν και όλες οι υπόλοιπες που έχουν ήδη μπει στο λεγόμενο υπερταμείο. Και βεβαίως αντί να καλυτερευέι η κατάσταση και να μειώνεται το χρέος, η καθημερινότητά του Έλληνα γίνεται χειρότερη και το χρέος μεγαλώνει, τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό που πριν την κρίση ήταν από τα μικρότερα στην ΕΕ!
Η οικονομική κρίση που κάνει τους ανθρώπους να τρέχουν σαν παλαβοί σε αναζήτηση χρημάτων για τις ανάγκες τους και για τους φόρους, ήρθε τεχνιέντως,  και η αναμενώμενη εξάντληση από τους ρυθμούς και το άγχος χρησιμοποιείται 10 χρόνια μετά, πιστεύοντας ότι θα γίνουν ισχνά τα αντανακλαστικά του κόσμου για τα εθνικά ζητήματα.

Ακόμη απορώ γιατί έπρεπε να φέρουν αυτή τη στιγμή στο προσκήνιο το ζήτημα των Σκοπίων, αφού ΑΥΤΟΙ μας είχαν ανάγκη και όχι εμείς. Ακούγεται ότι είναι οι παράγοντες ΕΕ-ΝΑΤΟ, οπότε θα έπρεπε σαφώς ο πρωθυπουργός να το θέσει στην γνώση του Ελληνικού λαού και να αποφασίσει αυτός. Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω, γιατί η ΕΕ και το ΝΑΤΟ που φαινομενικά είναι σύμμαχοι της Ελλάδος να υποχρεώνουν την Ελλάδα να κάνει τις υποχωρήσεις και όχι το προς υποδοχή μέλος. Είναι τελείως άκυρο ως επιχείρημα λοιπόν.   Το δε άλλο επιχείρημα που ακούω, ότι 140 χώρες τους είχαν ήδη αναγνωρίσει ως Μακεδονία, εκτός ότι δεν είναι εντελώς αληθές, είναι και παντελώς αδιάφορο. Ας αναλογιστεί κανείς το γιατί με τόση λύσσα επιζητούσαν την αναγνώριση από την Ελλάδα, αφού την είχαν από ...140 χώρες. Γιατί μόνο από την Ελλάδα είχε αξία. 


No comments:

Post a Comment